Ποια η θέση των γυναικών στο σύγχρονο εθνικοσοσιαλιστικό
κίνημα; Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις σχετικά με την σχέση
γυναίκας και εθνικοσοσιαλισμού, συνήθως όμως είτε αφορούσαν σε μία ιδεατή
μελλοντική, ήδη εδραιωμένη εθνικοσοσιαλιστική κοινωνία, είτε εξέταζαν το ζήτημα
από μία ελαφρώς φαιδρή σκοπιά. Ας μιλήσουμε λοιπόν σοβαρά για το πώς πρέπει να
λειτουργεί μια γυναίκα στα πλαίσια του σύγχρονου Ε/Σ κινήματος.
Διευκρινίσαμε, κατ’ αρχάς, πως μιλάμε για το παρόν. Ο
εθνικοσοσιαλισμός δεν αποτελεί καθεστώς αλλά μαχητικό κίνημα στον πόλεμο
εναντίον του συστήματος. Τι χρειάζεται ένα μαχητικό κίνημα; Στρατιώτες. Δεν
υπάρχει πολυτέλεια να σπαταλιούνται οι δυνάμεις καμιάς μονάδας που
ενστερνίζεται την Ε/Σ ιδεολογία, ανεξαρτήτως φύλου. Άρα και οι γυναίκες
οφείλουν να είναι στρατιώτες. Το ζήτημα είναι τι σημαίνει αυτό στην πράξη.
Δυστυχώς οι σημερινές γυναίκες αποτελούν το πλέον οικτρό
αποτέλεσμα της πλύσης εγκεφάλου που δέχονται οι Δυτικοί λαοί τις τελευταίες 6-7
δεκαετίες, της αισχρής προπαγάνδας της σύγχρονης αστικής τάξης να διαστρέψει
τις παραδοσιακές δομές και αντιλήψεις της κοινωνίας.
Φύση της γυναίκας είναι η μητρότητα. Η βιολογία επομένως
καλεί τις γυναίκες να θέλουν να δημιουργήσουν μια εύρωστη οικογένεια. Αυτό δεν
σημαίνει πως μια γυναίκα δεν πρέπει να σπουδάσει ή να εργαστεί εάν υπάρχει
ανάγκη ή εάν μπορεί έτσι να γίνει αληθινά χρήσιμη στην κοινωνία ή στον αγώνα,
είναι όμως προφανές πως δεν πρέπει να παραμελείται το ένστικτο της δημιουργίας
οικογενειακής εστίας. Σήμερα δυστυχώς η κατάσταση είναι τραγική. Οι γυναίκες
έχουν πειστεί πως για αιώνες υπήρξαν θύματα σεξισμού και καταπίεσης και έχουν
καταληφθεί από συμπλέγματα κατωτερότητας και μια μανία να αποδείξουν ότι
‘αξίζουν’. Αξία βέβαια για τη σύγχρονη γυναίκα αποτελεί το να υποταχτεί πρόθυμα
σε ό,τι επιτάσσει το σύστημα (εργασιακό μεσαίωνα, μηχανική αποστήθιση της
εμετικής σύγχρονης ανώτερης ‘εκπαίδευσης’, επιπόλαιες σχέσεις σε συνδυασμό με
χαλαρή αντιμετώπιση του θέματος οικογένεια, ανατροφή των παιδιών σύμφωνα με τα
πολυπολιτισμικά πρότυπα κλπ).
Στο κίνημά μας, όμως, εμείς χρειαζόμαστε στρατιώτες.
Χρειαζόμαστε τον αντίποδα όλων των παραπάνω. Τι θέλουμε; Γυναίκες με
προσωπικότητα, δηλαδή: γυναίκες έξυπνες, πραγματικά μορφωμένες (όχι τον μέσο
όρο που νομίζει πως ένα συστεμικό πτυχίο που της έχει χαρίσει μια επίφαση
ολέθριας ημιμάθειας την κάνει ικανή να κρίνει και να αξιολογεί τις καταστάσεις
γύρω της), που να ξέρουν καλά τι σημαίνει εθνικοσοσιαλισμός και να έχουν τάξει
τη ζωή τους στην υπηρεσία της ιδεολογίας τους. Γυναίκες χωρίς κόμπλεξ
κατωτερότητας αλλά και χωρίς φεμινιστικά κατάλοιπα (δηλαδή γυναίκες που να μην
δειλιάζουν μπροστά σε κανέναν κίνδυνο, που να μπορούν αν αναλάβουν
αποτελεσματικά πρωτοβουλίες ανάλογα με τις ικανότητές τους, αλλά να μην
προσπαθούν και να υποκαταστήσουν τους άνδρες). Γυναίκες που ξέρουν γιατί
ασχολούνται με το κίνημα και είναι διατεθειμένες να δοκιμάσουν διώξεις και
απώλειες για τον Σκοπό μας, όχι αργόσχολες που βλέπουν το κίνημα ως χόμπι ή ως
χώρο κοινωνικών συναναστροφών. Και πάνω από όλα γυναίκες επαναστάτριες,
γυναίκες δηλαδή που δεν υιοθετούν το σαθρό ηθικό πλαίσιο της σημερινής
κοινωνίας, αλλά σκέφτονται με βάση τους σκληρούς και αμείλικτους νόμους της
φύσης.
Ας μην ξεχνάμε ότι η φύση έχει οπλίσει τη γυναίκα με μεγάλη
φυσική αντοχή και με ένα ένστικτο αφοσίωσης και προστασίας (των μελών της
οικογένειάς της). Όταν επομένως αφοσιωθεί πραγματικά στο κίνημα, δεν υπάρχει
γυρισμός. Θα δώσει τα πάντα μέχρι τέλους. Αυτός είναι ο λόγος που συχνά τα πιο
επικίνδυνα και αμετανόητα μέλη μερικών ‘τρομοκρατικών’ οργανώσεων ήταν και
είναι γυναίκες.
Και κάτι για το τέλος: η Ilse Hirsch ήταν μια Γερμανίδα. Ως έφηβη επέδειξε άριστες διανοητικές
και φυσικές ικανότητες και ανέλαβε ηγετικό ρόλο στο τοπικό τμήμα της BDM όπου
ανήκε, ενώ το 1945, σε ηλικία περίπου 23 ετών, έγινε μέλος των Werwolf και
συμμετείχε μεταξύ άλλων στην δολοφονία του Oppenhoff, αμερικανόφιλου δημάρχου του Άαχεν. Μεταπολεμικά
καταδικάστηκε σε φυλάκιση από τους νικητές του πολέμου και όταν όλα αυτά έληξαν,
απέκτησε δύο παιδιά, τα οποία μεγάλωσε σύμφωνα με την Ε/Σ ιδεολογία, στην οποία
έμεινε πιστή μέχρι το τέλος της ζωής της.
Τέτοιες γυναίκες χρειαζόμαστε και σήμερα. Μπορεί ο πόλεμος
να έχει πολλές μορφές και μέτωπα, πάνω από όλα όμως οι γυναίκες του κινήματός
μας οφείλουν να είναι στρατιώτες, ανεξαρτήτως του τρόπου τον οποίο θα επιλέξουν
να αγωνιστούν για τον Σκοπό. Και πρέπει να θυμούνται πάντα πως η καλύτερη προσφορά
στη μάχη που δίνουμε είναι το να φέρουν στη ζωή παιδιά και να τα μεγαλώσουν
σύμφωνα με την Φύση, σύμφωνα δηλαδή με τα ιδανικά μας.
(δημοσιεύτηκε στο ελληνικό Ε/Σ
περιοδικό Omerta Terrormachine, τεύχος 23ο)
