Νεα Μπροσούρα / ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ: ΑΡΧΕΤΥΠΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ Ε/Σ ΟΛΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

'Έξω οι βάσεις των Ρωμαίων' (Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλατίας)

Ο ιστορικός Εθνικοσοσιαλισμός έχει ταυτιστεί με την εικόνα ενός μυστακοφόρου μισάνθρωπου που κολυμπάει σε μια πισίνα αίματος στο Wewelsburg ή τρώει Εβραίους στο φούρνο με πατάτες σε σχήμα σβάστικας. Ο Εθνικοσοσιαλισμός προστέθηκε στο διηνεκές του χρόνου, στην νομοτελειακή άλυσο της ανόδου και της πτώσεως όλων των πραγμάτων, δη των πολιτισμών και των επιτευγμάτων της ανθρωπότητας. Ως ενέργεια στο σύμπαν, δεν χάνεται, δεν πρόκειται να χαθεί, τουναντίον είναι ΄καταδικασμένος' ν' αλλάζει μορφές. Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι πολεμικός στην ουσία του, διαποτισμένος απ' το αίμα όλων εκείνων που έδωσαν την ζωή τους γι' αυτόν. Το αίμα είναι πνεύμα. Η θυσία διαπερνά και οπλίζει με πίστη, ώστε να συνεχίσουν οι επόμενοι με άλλη μορφή ό,τι μυθικό διέκοψαν οι προηγούμενοι. Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι στρατός. Ανανεώσιμη πηγή ενέργειάς του οι κλάσεις που υπηρετούν την θητεία τους σ' αυτόν. Ο Εθνικοσοσιαλισμός θα υπάρχει ες αεί, σύμφυτος της ανθρώπινης φύσης και της θεϊκής δημιουργίας. Εξαιτίας της ιουδαϊκής προπαγάνδας, οι Εθνικοσοσιαλιστές θεωρούνται μισητοί. Εξαιτίας της εθνικοσοσιαλιστικής προπαγάνδας οι Εβραίοι θεωρούνται μισητοί. Αυτό που έχει σημασία είναι ποιος διεξάγει με επιτυχία την προπαγάνδα του. Ο καλύτερος είναι βέβαιον πως θα νικήσει. Η αλήθεια είναι ακόμα πιο βέβαιον πως θα νικήσει.

Αποτέλεσμα αυτού, οι Εθνικοσοσιαλιστές να δέχονται 'αιτιολογημένες επιθέσεις' απ' τους αντιφασίστες κλακαδόρους της εξουσίας. Αν λάβει κανείς υπ' όψιν πως από νεαρή κιόλας ηλικία, όλα τα λευκά παιδιά διδάσκονται το ανεκδιήγητο μίσος για τον Εθνικοσοσιαλισμό, τότε είναι απολύτως 'δικαιολογημένοι'. Ελάχιστοι, είτε από αισθητήριο ή γονίδιο, είτε από κάποια υγιή επιρροή στο οικογενειακό/φιλικό τους περίγυρο είναι σε θέση να διαβάσουν πίσω απ' τις γραμμές, να κατανοήσουν την αριστουργηματική πλάνη. Ο Εθνικοσοσιαλισμός πλασάρεται συνεχώς απ’ τα μίντια με τα πιο μελανά χρώματα. Ως η ζοφερή περίοδος της σύγχρονης ιστορίας. Το απύθμενο, υστερικό, μίσος των αντιφασιστών κατά των Εθνικοσοσιαλιστών οφείλεται στην προπαγάνδα, στην πλύση εγκεφάλου, στην μαύρη προπαγάνδα που χρησιμοποιείται κατά κόρον, συνδέοντας νοήματα με μαύρες εικόνες, την οποία κατευθύνει και συντονίζει ο Ιουδαίος.

Περί τα τέλη του Β' Π.Π, οι συμμαχικές δυνάμεις όλως τυχαίως ανακάλυψαν τα ‘στρατόπεδα συγκεντρώσεως’. Η ψευδολογία περί των όσων ‘ανατριχιαστικών’ συμβάντων σ’ αυτά, άρχισε να διαδίδεται σ' όλες τις ηπείρους. Ο ευφάνταστος αριθμός Εβραίων που δήθεν εξοντώθηκαν σ' αυτά, αποτέλεσε ένα ωφέλιμο πολλαπλασιαστικό εξαγόμενο που χρησιμοποιήθηκε κατά το δοκούν χάρη στον παραμορφωτικό φακό των μίντια. Το ασύδοτο ψεύδος διοχετεύθηκε καταλλήλως στην δημόσια σφαίρα, μεγεθύνθηκε αναλόγως σ' αυτήν, διηθήθηκε ως γεγονός μονοπωλιακού χαρακτήρος που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεως μήτε και στην ιδιωτική σφαίρα. Εν συνεχεία απετέλεσε αδιαμφισβήτητο μέτρο ανάγνωσης και ερμηνείας της ιστορίας. Μονοπωλεί τα βιβλία της ιστορίας που διδάσκονται στα σχολεία, την επικαιρότητα, εξαιτίας και μέσω των αντιρατσιστικών νόμων που θεσπίζουν οι κατά τόπους τυραννικές σιωνιστικές κυβερνήσεις. Το οργανωμένο ιουδαϊκό ψεύδος υπαγορεύει πως όλα έγιναν βάσει εκπονημένου σατανικού σχεδίου από μια αιμοσταγή συμμορία ναζιστών εγκληματιών, υπό το επιχείρημα πως μισούσαν την ανθρωπότητα.

Σκοπός τους είναι να παρουσιάσουν τον Εθνικοσοσιαλισμό ιδεολογικοποιημένο προϊόν εγκληματικής οργάνωσης. Ό,τι συμβαίνει με το έπος της χρυσαυγιάδας. Το μαρτυρούν και στα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών. Η εκστρατεία υπέρ του 'Ολοκαυτώματος' έχει καταστήσει τον Εθνικοσοσιαλισμό απεχθή σε μια μερίδα του πληθυσμού. Σε μια άλλη μερίδα πάλι όχι. Αυτό το κλίμα τείνει να αντιστραφεί εξ όσων δείχνουν οι πολιτικές εξελίξεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο κίνδυνος για την ανθρωπότητα είναι οι ίδιοι οι Εβραίοι παραχαράκτες. Οι Σιωνιστές αποτελούν απλώς την αιχμή του δόρατος τους. Τίποτα παραπάνω. Η εβραϊκή διασπορά είναι υπεύθυνη για την τεχνητή αναμόχλευση των κίβδηλων παθών εντός των Εθνών και για την προτροπή σε εμφύλιες διαμάχες.

Οι Εβραίοι δηλητηριάζουν την συνοχή, τον τρόπο διακυβέρνησης των κοινωνιών. Προκειμένου να επιτύχουν τον σκοπό τους, την επικυριαρχία στον πλανήτη Γη, έχουν καταλάβει θέσεις-κλειδιά σε κάθε έθνος. Δεν διαθέτουν τίποτα το αξιόλογο στο ενεργητικό τους. Φύσει άεργοι και αντιπαραγωγικοί, δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα παρεκτός της αμφισβητούμενης Παλαιάς Διαθήκης, η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί αδιαμφισβήτητη περιγραφή της ιστορικής διαδρομής τους. Τουναντίον πρόκειται για ένα βιβλίο δίχως αξία, εφόσον δεν υπάρχει καμία πιστοποίηση περί της γνησιότητάς του. Δρώντες παρασιτικά αφαιμάσσουν αργά αλλά σταθερά την λευκή φυλή, προσπαθώντας να την οδηγήσουν σε κατάρρευση. Εγκολπώνονται τα διάφορα επίπεδα εξουσίας στις κοινωνίες, ώστε να ασκούν την προπαγάνδα τους εντέχνως στους αλλοτριωμένους υπηκόους τους. Διότι οι 'πολίτες' της παγκόσμιας κοινωνίας, της ανοιχτής κοινωνίας (Καρλ Πόπερ), δεν είναι άλλο από δούλους των Εβραίων. Στην Βίβλο είναι γραμμένο ότι υποχρεούνται να δολοφονούν τους μη ανήκοντες στην ίδια θρησκεία μ’ αυτούς. Παρουσιάζονται ως μέλη μιας ειρηνικής θρησκείας, ωστόσο δεν αποτελούν τίποτα άλλο από μέλη μιας σέκτας εγκληματιών με τον μανδύα θρησκείας. Οι Εβραίοι δεν θεωρούν ισότιμες τις υπόλοιπες θρησκείες με την δική τους. Ο Ιουδαϊσμός είναι η ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ! Ισχυρίζονται πως αποτελούν μια θρησκευτική κοινότητα, είτε από ακούσια άγνοια των επιταγών της θρησκείας τους είτε διότι σκοπίμως αποκρύπτουν τα κακώς κείμενά της. Εγκαλούν έθνη και λαούς ως ρατσιστές, ενώ διαχωρίζονται μόνοι τους, ανήκοντες στον ‘Περιούσιο Λαό'. Για να επιτύχουν στην αποστολή τους, δρουν ως ενεργειακά ζόμπι για τους άλλους. Στην περίπτωση που οιοσδήποτε εξ αυτών υποστεί οιουδήποτε είδους επίθεση, σύσσωμοι εναντίον της ‘αδικίας’ διαμαρτύρονται πως αυτό αποτελεί πράξη ‘αντισημιτισμού’. Θεωρούν κομπαστικά πως μπορούν να επιβάλλονται επί των άλλων εθνών, επειδή είναι Εβραίοι. Τα εγκλήματα που στρέφονται εναντίον τους ή αναδύουν αντισημιτισμό, δίδονται στη δημοσιότητα από τα ελεγχόμενα από τους ίδιους μίντια. Οι υπνωτισμένοι λαοί συντάσσονται ακούσια στο πλευρό τους, θεωρώντας πως είναι κατατρεγμένοι και ότι πρέπει να προστατεύονται. Τα δικά τους εγκλήματα αποκρύπτονται από τα ίδια μέσα και το παράνομο κράτος τους προστατεύεται, φευ, απ’ όλα τα έθνη του κόσμου. Ουδείς μπορεί να επέμβει στα εσωτερικά του κράτους του Ισραήλ. Ουδείς δύναται να καταφερθεί εναντίον της ισραηλινής πολιτικής. Ουδείς δύναται να αναφερθεί στην καταπάτηση των ανθρωπίνων ελευθεριών στο Ισραήλ. Οι Εβραίοι χρησιμοποιούν την προπαγάνδα, ώστε να ενσταλάξουν ενοχή στην ψυχή. Η προπαγανδιστική μηχανή υπαγορεύει στους υπηκόους πως οι Γερμανοί υπνωτίστηκαν από την γκεμπελική προπαγάνδα. Έως σημείου να διαχωρίσουν τον ίδιο τον Χίτλερ από τον εθνικοσοσιαλισμό!

Σύντροφοι και συντρόφισσες, ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι η κορωνίδα των έσχατων ιδεολογιών. Παλέψτε γι' αυτόν μέχρι τέλους. Μην υποχωρήσετε ποτέ!

Μαχητικός Πυρήνας Ηπείρου: Ζήτω η Αυτόνομη Βόρειο Ήπειρος, Ζήτω το νέο Μ.Α.Β.Η.

Φωνάζω, Ελλάδα, δεν μ' ακούς,
πονώ και δεν με βλέπεις·
με βασανίζουν, με χτυπούν
και συ δεν με προσέχεις.

Δεν έκανα, μανούλα μου,
κακό ή αδικία·
ζητώ αυτά που μ' έμαθες,
Πατρίδα και Θρησκεία.

Σε ποιον να πω τον πόνο μου
και το παράπονό μου·
το χώμα έχω κρεββάτι μου,
την πέτρα προσκέφαλό μου.

Ποιος θα μου δέσει τις πληγές,
το αίμα μου ποιος θα πλύνει;
Ποιος θα μου πει, Βόρειο-Ήπειρος,
ελεύθερη, αχ, θα γίνει;

Φωνάζω, Ελλάδα, δεν μ' ακούς,
πονώ και δεν με βλέπεις·
με βασανίζουν, με χτυπούν
και συ δεν με προσέχεις.

Η ''ΛΑΪΚΗ'' ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο κομμουνιστικός συρφετός μετέτρεψε την πατρίδα μας σε εργαστήριο σοσιαλιστικών πειραμάτων. Διατείνονται πως παλεύουν για την εγκαθίδρυση μιας 'λαοκρατούμενης' δημοκρατικής Ελλάδας. Η σοσιαλιστική εννοιολογική παραποίηση μετουσιώθηκε στην αυταξία των κολχόζ, στην μυθοποίηση του σταχανοβισμού (δίδυμος αδελφός του τεϊλορισμού) και κορυφώθηκε στην αποτύπωση του πως αντιλαμβάνονταν την ατομική ελευθερία στο 'Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ' του Σολζενίτσιν. Η κοινωνία που οραματίζονται οι κομμουνιστές είναι το σιαμαίο αδερφάκι της κοινωνίας που οραματίζονται οι φιλελεύθεροι. Μαία τους ο Χρηματοπιστωτισμός. Η επικράτηση του χρήματος έναντι του αίματος.

Οι κομμουνιστές ερμηνεύουν την κοινωνική τάξη πραγμάτων βάσει της Γαλλικής Επαναστάσεως, της Οχτωβριανής Επαναστάσεως, της 'Πολιτιστικής' Επαναστάσεως στην Κίνα. Η επανάσταση των εθνικώς σκεπτόμενων Ελλήνων της Παλιγεννεσίας τους είναι αδιάφορη. Ακλόνητης αξίας είναι όλα όσα έλεγαν οι Μαρξ, Λένιν, Μάο, πως έκλασε ο Στάλιν, πότε ρεύτηκε ο Χότζα, γιατί αποφάσισε να τραβήξει μαλακία ο Τσαουσέσκου και τα λοιπά είδωλά τους. Ο Καποδίστριας, ο Μακρυγιάννης, ο Γιός της Καλογριάς, κατ' αυτούς ήταν 'φασίστες' και 'ανάξιοι λόγου'. Εμείς πολεμάμε για την εθνική ελευθερία, εμείς παλεύουμε για την εθνεγερσία των Ελλήνων, για την πραγματικότητα εκείνη που κουβαλάει σπερματικά στο κουκούλι της την κοινωνική και φυσική αρμονία. Τους κομμουνιστές και τους συνοδοιπόρους τους, δεν τους υπολογίζουμε. Καταδικασμένοι να ζουν στην τάφρο που τους άφησε κληρονομιά ο ιστορικός μαρξισμός, δεν κάνουν τίποτα άλλο απ' το να αναπαράγουν τις ιστορικές αυταπάτες των προκατόχων τους, χύνοντας δηλητήριο, ξερνώντας χολή κατά του έθνους.

Ο Μάο Τσετούνγκ σε μια 'συμμορφωτική' επιστολή του, η οποία χρονολογείται στις 5 Ιανουαρίου 1930 έγραφε απευθυνόμενος στον Στρατιωτικό Λιν Πιάο που εξέφρασε την πεποίθηση 'για πόσο ακόμη θα μπορούμε να κρατάμε ψηλά την κόκκινη σημαία μας;' τα εξής: 'Εξ αιτίας της πίεσης των ξένων εμπορευμάτων, της εξάντλησης της αγοραστικής δύναμης των εργατικών και των αγροτικών μαζών και της αύξησης της κυβερνητικής φορολογίας, οι έμποροι των κινέζικων προϊόντων και οι ανεξάρτητοι παραγωγοί οδηγούνται όλο και περισσότερο στη χρεοκοπία. Εξαιτίας του γεγονότος πως η αντιδραστική κυβέρνηση αν και οι προμήθειες και τα χρήματα είναι λίγα, εξαπλώνει ατέλειωτα το στρατό της και απλώνει συνεχώς τον πόλεμο, οι μάζες των στρατιωτών βρίσκονται σε μια μόνιμη κατάσταση στέρησης. Εξαιτίας της αύξησης της κυβερνητικής φορολογίας, της αύξησης του ενοικίου, και του τόκου που απαιτούν οι γαιοκτήμονες και της καθημερινής εξάπλωσης των καταστροφών του πολέμου, υπάρχει παντού λοιμός και ληστεία και οι μάζες των αγροτών και οι φτωχοί κάτοικοι των πόλεων με δυσκολία κρατιούνται ζωντανοί. Επειδή τα σχολειά δεν έχουν χρήματα, πολλοί σπουδαστές φοβούνται ότι η εκπαίδευσή τους μπορεί να διακοπεί. Επειδή η παραγωγή έχει πέσει πολύ χαμηλά, πολλοί διπλωματούχοι δεν έχουν ελπίδα απασχόλησης. Όταν καταλάβουμε όλες αυτές τις αντιθέσεις, θα δούμε σε ποια απελπιστική κατάσταση, σε τι χαόδικη θέση, βρίσκεται η Κίνα'.

Με αυτά τα λόγια, ο 'Μεγάλος Τιμονιέρης' Μάο επιχειρούσε να αντιστρέψει την απαισιοδοξία, τον πεσιμισμό και την άνοδο της αντίδρασης στις τάξεις του Κόκκινου Στρατού. Η επιστολή φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο 'Μια σπίθα μπορεί ν' ανάψει φωτιά στον κάμπο'. Οι κομμουνιστές πιστοί στο λενινιστικό τσιτάτο 'Ο Μαρξισμός δεν είναι δόγμα, μα καθοδήγηση για δράση', καιροφυλακτούν και ωφελούνται από την κατάρρευση της Ελλάδος. Ανέκαθεν οι μπολσεβίκοι έδρασαν κατ' αυτό τον τρόπο. Στην δυστυχία των λαών πάτησαν, ώστε να εδραιώσουν τα εγκληματικά κράτη τους. Ο Μάο αναφέρει πως η δυσβάσταχτη κοινωνική κατάσταση που είχε διαμορφωθεί για τον Κινεζικό λαό θα' ταν εκείνη που θα τον ωθήσει να ζητήσει τα κλειδιά της ελευθερίας του από τους κομμουνιστές 'εγγυητές' της. Η γενικότερη δυσαρέσκεια, η οικονομική συμφόρηση, η γκρίνια, το συναισθηματικό μποτιλιάρισμα ωφελούν τον σκοπό τους. Η πολιτική δράση τους είναι προβοκατόρικη. Δεν έχουν επιχειρήματα. Δεν προτείνουν λύσεις. Εκσφενδονίζουν μουχλιασμένα τσιτάτα απ' την μαρξιστική ηθική που μετέφραζε την υγιή παραγωγή σε καπιταλιστική λαίλαπα. Αρκούνται στο ν' αποτελούν την υστερική φωνή του ραδιοφωνικού σταθμού της κόκκινης Μόσχας. Εισπράττουν ευχαρίστηση από κάθε εθνική αποτυχία. Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Σαμαρά σε αγαστή συνεργασία με την συμμορία του Βενιζέλου εργάζονται σκληρά για την μετατροπή της πατρίδος μας σε μια μαοϊκού τύπου λαϊκή δημοκρατία. Κρατούν στον πάγκο τις αναπληρωματικές εφεδρείες των κολαούζων του ΚΚΕ, του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και τον λαγό της ΔΗΜ.ΑΡ. Επειδή τα σκούρα γι' αυτούς είναι προ των πυλών, την κατάλληλη στιγμή θα συμμαχήσουν. Η Δημοκρατία τους θα γίνει 'λαϊκή'. Τα κόμματα με την μορφή που τα γνωρίζουμε σήμερα θα καταργηθούν. Το κόμμα θα είναι ένα. Λαϊκό, απολυταρχικό, κομμουνιστικό. 'Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα', καταπώς έφη ο Μαρξ. Ο λαός ξεγελιέται απ' τις φανταχτερές εικόνες, απ' τα διαφορετικά χρώματα, απ' τις γραβάτες και τις κομματικές ταμπέλες. Μολονότι όλα τους εκφράζουν την ίδια ιδέα, ο λαός συνεχίζει να διαιρείται σε μαντριά. Αδυνατεί ν' αντιληφθεί πως πίσω απ' τις εθνικές διακηρύξεις, αυτός που κινεί τα νήματα και επωφελείται είναι ο ίδιος. Εθνικές διακηρύξεις από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α που περιφρονήθηκε από τους ένστολους από ένστικτο επαγγελματικής επιβίωσής στον κρατικό μηχανισμό. Εθνικές κορώνες και απ' το μόρφωμα της επιχείρησης Κουτσούμπας Α.Ε. Η νεοφιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία δεν ήταν, δεν είναι και ποτέ δεν θα γίνει εθνική παράταξη. Τα υπόλοιπα κόμματα (πλην Χρυσής Αυγής) είναι κοινοί ουραγοί που άγονται και φέρονται από τους Rothschild, την Goldman Sachs, από την Σιωνιστική Κυβέρνηση Κατοχής. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ, μολονότι ανύπαρκτο-πεθαμένο δημοσκοπικά βρίσκεται στην συγκυβέρνηση. Πράγματι, 'το ΠΑ.ΣΟ.Κ ποτέ δεν ήταν κόμμα αντιπολιτεύσεως, αλλά κόμμα που με υπευθυνότητα συγκροτεί εθνική κυβέρνηση'.

Ο καιρός που οι κομματικές σημαίες ανέμιζαν στις θεαματικές συγκεντρώσεις των κομμάτων της Μεταπολιτεύσεως, ο καιρός που οι τοπικές οργανώσεις των κομμάτων της αριστεράς και της δεξιάς έσφυζαν από εξαπατημένους ψηφοφόρους παρήλθε, ο καιρός κατά τον οποίον τα επιχειρήματά τους έπειθαν τους αφελείς, διότι έκαναν επίκληση στο μικροαστικό όνειρο των υπηκόων παρήλθε. Ο καιρός της οριστικής καταβαράθρωσης των κομματικών σημαιών, ο καιρός όπου τα επαναστατικά λάβαρα θα σκίζουν τον αέρα έρχεται. Ο καιρός των μπαρουτοκαπνισμένων γραφείων υποδοχής των χαρούμενων εξαθλιωμένων επίσης έρχεται. Το νέο υποκείμενο ανδρώνεται μέσα απ' τον αγώνα που πραγματώνεται ως θεωρία μέσα από το κάψιμο κάθε κομματικής σημαίας, μέσα απ' το έμπρακτο φτύσιμο κάθε κομματικής ηγεσίας. Μέσα απ' την ολική άρνηση της Δημοκρατίας ως μέσου που εναποθέτει την ατομική πρωτοβουλία στους ειδικούς. Ο αγώνας των Ριζοσπαστών Εθνικιστών είναι αγώνας δίχως οίκτο. Είναι αγώνας για το Δίκαιο του Αίματος, για την ανατολή της Νέας Πατρίδος ΚΑΙ η ελπίδα της ανατέλλει μονάχα εκεί όπου οι πολιτικοί και οι γραβατοφορεμένοι συνδικαλιστές γραφειοκράτες εκτελούνται από τον ένοπλο λαό καταμεσής των δρόμων.

Ο Μάο Τσετούνγκ έγραψε στο άρθρο του 'Η Κινέζικη επανάσταση και το Κ.Κ. Κίνας' το 1939: 'Όμως η τωρινή κινέζικη αστικοδημοκρατική επανάσταση δεν είναι μια αστικοδημοκρατική επανάσταση συνηθισμένου τύπου, γιατί αυτός ο τύπος επαναστάσεως είναι πια ξεπερασμένος, αλλά μια αστικοδημοκρατική επανάσταση καινούργιου και ιδιαίτερου τύπου. Η επανάσταση αυτού του τύπου πραγματοποιείται στη Κίνα και σ' όλες τις άλλες αποικιακές, μετααποικιακές χώρες και καλούμε αυτό τον τύπο, καινούργια δημοκρατική επανάσταση. Από πολιτική άποψη, γίνεται από πολλές επαναστατικές τάξεις που ενώνονται για να σχηματίσουν μια δημοκρατική επαναστατική δικτατορία εναντία στους ιμπεριαλιστές προδότες, τους αντιδραστικούς, καθώς και για ν' αντιταχθεί στη μετατροπή της κινέζικης κοινωνίας σε μια κοινωνία με αστική δημοκρατία. Από οικονομική άποψη, προσπαθεί να εθνικοποιήσει όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις των ιμπεριαλιστών, των προδοτών και των αντιδραστικών, να διανείμει τις μεγάλες εκτάσεις γης και να τις δώσει στους αγρότες, να βοηθήσει ταυτόχρονα τις μικρές και μεσαίες ιδιωτικές επιχειρήσεις, χωρίς να επιδιώξει να καταστρέψει την οικονομία των πλουσίων αγροτών. Γι' αυτό ενώ αυτός ο καινούργιος τύπος δημοκρατικής επανάστασης ανοίγει τον δρόμο στον καπιταλισμό, δημιουργεί ωστόσο ένα προηγούμενο στο σοσιαλισμό. Η κινέζικη επανάσταση στο τωρινό της στάδιο είναι μια περίοδος μεταβατική μεταξύ του τέλους της αποικιακής, μισοαποικιακής και μισοφεουδαρχικής κοινωνίας και της εγκαθίδρυσης μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Είναι ένα προτσές επαναστατικό και καινούργιο της νέας δημοκρατίας. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι μ' αυτό τον όρο : καινούργια δημοκρατική επανάσταση, εννοούμε μια λαϊκοδημοκρατική επανάσταση εναντία στον ιμπεριαλισμό και τον φεουδαρχισμό, κάτω από την καθοδήγηση του προλεταριάτου, ή με άλλα λογία, μια επανάσταση που γίνεται από το ενιαίο μέτωπο όλων των επαναστατικών τάξεων. Η Κίνα πρέπει πρώτα να κάνει αυτή την επανάσταση και καμία άλλη, προτού φτάσει στη σοσιαλιστική επανάσταση'.

Ο Μάο Τσετούνγκ αναφερόταν στην αναγκαιότητα μιας καινούργιας δημοκρατικής επαναστάσεως. Στην ανάγκη μιας λαϊκοδημοκρατικής επαναστάσεως υπό την 'καλλιτεχνική' καθοδήγηση του προλεταριάτου. Σήμερα δεν υφίσταται καν προλεταριάτο, ούτε η λαϊκή βάση ως πρωτοπορία της εργατικής τάξεως. Δεν υφίστανται καν εργάτες, δεν υφίστανται καν οι τάξεις, κάνοντας τον Μάρξ να φαντάζει μια σαπισμένη μούμια που μιλάει μέσα από τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορικής λήθης. Υφίστανται οι εξαθλιωμένοι υπήκοοι που εκλιπαρούν για λίγο βρώμικο ψωμί (εκβιάζοντας δια της ψήφου τους) και οι χολερικοί μικροαστοί που γλίτωσαν ξώφαλτσα της οικονομικής καταιγίδας, ωστόσο παραμένουν γραφικοί απολίτικοι παρίες-ανεπίδεκτοι μαθήσεως σε οιοδήποτε καθεστώς. Αυτοί αποτελούν την λαϊκή βάση που επικαλούνται φαυλεπίφαυλα δεξιοί και αριστεροί κανίβαλοι ανθρωποφάγοι κονδυλίων και πακέτων στήριξης απ' την Ε.Ε. Οι πρώτοι δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα άλλο απ' την εφαρμοσμένη μαζική ψυχολογία της δημοκρατίας. Άγονται και φέρονται στα πλαίσια του συστήματος. Η γνώμη διαμορφώνεται μαζικά. Ό,τι αποφασίσει η πλειοψηφία αποτελεί πυξίδα για τους ίδιους. Οι δεύτεροι αποτελούν πόρους φορολογικής αφαίμαξης απ' το κράτος. Η 'Νέα Δημοκρατία', όπως την οραματίστηκε ο Μάο στο ομώνυμο έργο του, φαίνεται πως ενέπνευσε τους κυβερνώντες του χρεοκοπημένου μορφώματος. Ο νεοφιλελευθερισμός επέτυχε τον οικονομικό μαρασμό της ελληνικής πατρίδος, την αξιακή χολέρα της νεοελληνικής κοινωνίας, τον γαλερικό εκμαυλισμό των υπηκόων. Η ηθική εξαχρείωση ήλθε για να μείνει. Ο απαράμιλλος φυσικός πλούτος της γης των Θεών, ουδέποτε θα χαθεί. Απ' τις φρενήρεις ιδιωτικοποιήσεις της ελεύθερης αγοράς, πλέον περνούμε στο στάδιο των κομμουνιστικών κρατικοποιήσεων. Εγγυητής τους ο παρλαπίπας ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αυτή είναι η 'Νέα Δημοκρατία'. Τόσο σύγχρονη όσο αυτή του Μάο. Ή τόσο παλαιάς κοπής. Ας αναφωνήσουμε λοιπόν όλοι μαζί με μια φωνή: Ζήτω η Κομμουνιστική Νέα Δημοκρατία! Ζήτω η Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδος!

Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: 5 ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΘΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΜΙΑ ΣΚΑΛΑ. ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ ΘΑ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΙΠΛΑ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΑ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ!

Κεντρική Διοίκηση

'Ο Κολοσσός της Ρόδου' / Μαχητικός Πυρήνας Ρόδου

Ο Κολοσσός της Ρόδου δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τη λίστα των 7 θαυμάτων του αρχαίου κόσμου. Το 7 είναι ένας ξεχωριστός αριθμός για τους μυημένους, τους μυστικούς, τους αλχημιστές και τους αριθμολάτρες. Οι Ιππότες των Ταγμάτων του Ναού και του Αγίου Ιωάννου είναι τουλάχιστον μυημένοι. Όντας φιλοτεχνημένος από τον Χάρη τον Λίνδιο, τον μαθητή του Έλληνα γλύπτη Λύσιππου, ανεγέρθηκε μόλις τον 3ο αιώνα π.Χ. Ο Κολοσσός της Ρόδου, είχε το ίδιο περίπου μέγεθος με το Άγαλμα της Ελευθερίας που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, αν και φέρεται να στηριζόταν σε χαμηλότερη βάση. Σύμφωνα με τον θρύλο, τον 4ο αιώνα π.Χ. ο θεός Ήλιος έσωσε τον λαό της Ρόδου από μία επίμονη πολιορκία του Μακεδονα στρατηγου Δημητριου του Πολιορκητη. Ως έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον προστάτη τους, οι Ρόδιοι ανήγειραν τον Κολοσσό, ένα γιγαντιαίο μπρούντζινο άγαλμα, που υψωνόταν περίπου 33 μέτρα πάνω από το μαρμάρινο βάθρο του, δηλαδή ήταν δυόμισι φορές υψηλότερο από το άγαλμα του Δία στην Ολυμπία, έργο του γλύπτη Φειδία. Καταστράφηκε το 227 π.Χ. από σεισμό. Επρόκειτο για 33 μέτρα χάλκινου σκελετού χιαστί και πακτωμένου σε πέτρινες κολόνες. Όλο το άγαλμα βρισκόταν σε μαρμάρινη βάση ύψους 15 μέτρων. Ο Κολοσσός, ενσάρκωση του παντεπόπτη και ζωοδότη Ήλιου, με την μπρούντζινη επιδερμίδα του να αντανακλά το φως του Ήλιου, εντυπωσίαζε τους επισκέπτες της νήσου ως μια πειστική εικόνα του Θεού. Ο Χάρης ο Λίνδιος είχε δημιουργήσει έναν ‘δεύτερο Ήλιο, που αντίκριζε τον πρώτο’.

Για πολλά χρόνια η κρατούσα άποψη υποστήριζε πως το άγαλμα βρισκόταν στην είσοδο του λιμανιού, με το ένα του πόδι να πατάει στο ένα άκρο του λιμανιού και το άλλο στο απέναντι, έχοντας σηκωμένο το ένα του χέρι στο οποίο κρατούσε έναν πυρσό που συμβολίζει το πνευματικό φως. Αυτό λειτουργούσε σαν φάρος για τα καράβια που περνούσαν, προκειμένου να μπουν στο λιμάνι. Η άποψη αυτή σήμερα αμφισβητείται, αφού οι ερευνητές θεωρούν πιθανότερο σημείο τοποθέτησής του τον περίβολο ενός ναού, ίσως στο Ιερό του Θεού Ήλιου όπου σήμερα βρίσκεται το παλάτι του μεγάλου Μαγίστρου των Ιπποτών. Όταν ο Κολοσσός έπεσε στον σειμό του 227 π.Χ, οι κάτοικοι δεν το ξαναέστησαν αφού όπως αναφέρει ο αρχαίος Έλληνας γεωγράφος Στράβων φοβήθηκαν κάποιον χρησμό. Το μεγαλεπήβολο άγαλμα έμεινε για εννέα ολόκληρους αιώνες πεσμένο, έως ότου ένας Άραβας χαλίφης το πούλησε για χαλκό!

Ο Κολοσσός της Ρόδου δεν ήταν μόνο ένα έργο απαράμιλλης τέχνης και αισθητικής. Χτίστηκε ως ευγνωμοσύνη προς τον Θεό Ήλιο, προστάτη του νησιού, και συμβόλιζε την ελευθερία και την ανεξαρτησία των Ροδίων. Παρόλο που το έργο καταστράφηκε 60 μόλις χρόνια μετά την κατασκευή του, η φήμη του πέρασε τα όρια της Ελλάδας, και έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Πέφτοντας λέγεται ότι γκρέμισε 30 σπίτια! Χρησμός μαντείου λέει σχετικά με την πιθανή επανατοποθέτησή του ‘μην κίνει τα κείμενα’ και ο Κολοσσός δεν ξαναστάθηκε ποτέ πια όρθιος. Μέχρι σήμερα η λέξη ‘Κολοσσιαίο’ σημαίνει στα Ελληνικά ένα εντυπωσιακό, μεγάλο σε μέγεθος, έργο, έχει υπεισέλθει δε με την ίδια σημασία σε όλες τις Λατινογενείς γλώσσες. Έτσι, το θέατρο της Αρχαίας Ρώμης (80 π.Χ.), λόγω του μεγέθους του και της μεγαλοπρέπειάς του, ονομάστηκε Κολοσσαίο (Colosseum). Το πιο ενδιαφέρον με τον Κολοσσό της Ρόδου είναι πως κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς έμοιαζε, κι έτσι όλες οι εικόνες (από π.Χ μέχρι και σήμερα) είναι τελείως διαφορετικές. Ο καθένας τον φανταζόταν όπως ήθελε. Το 1932 ανακαλύφθηκαν στη Ρόδο τα θραύσματα ενός ανάγλυφου με το πάνω μέρος του σώματος Ήλιου ή του Απόλλωνα. Το ανάγλυφο αυτό, που συνέβαλε στην αναπαράσταση του Κολοσσού, απεικόνιζε τον στεφανωμένο με ηλιαχτίδες Θεό, να σκιάζει με το δεξί του χέρι τα μάτια και να ακουμπά το αριστερό χέρι στο ισχίο. Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο θεός κρατούσε στο δεξί του χέρι πυρσό. Εξίσου αντικρουόμενες είναι οι απόψεις για το κάτω μέρος του σώματος του θεού. Ο Θεός Ήλιος πιθανότατα ήταν ολόγυμνος. Όμως, πως είναι δυνατόν το τεράστιο βάρος του αγάλματος να μεταβιβαζόταν στους λεπτούς του αστραγάλους; Ιστορικοί εικάζουν πως ο Κολοσσός υποστηριζόταν και από ένα μανδύα, που κρεμόταν από τον ώμο ή το μπράτσο του.

Τα υλικά κατασκευής του Κολοσσού της Ρόδου προήλθαν από την μεγαλειώδη πολιορκία της Ρόδου από το Δημήτριο τον Πολιορκητή το 305 π.Χ. όπου συνέβησαν πρωτάκουστα πράγματα (όπως καταγράφεται από τον μεγάλο μαθηματικό της ελληνιστικής περιόδου, τον Φίλωνα τον Βυζάντιο). Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής επιτέθηκε με έναν στόλο 200 πολεμικών και άλλα 170 μεταγωγικά που μετέφεραν 40,000 άνδρες. Τα μηχανήματα που χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπό αυτό ήταν συγκλονιστικά:

Ι) Πλωτοί καταπέλτες με το μεγαλύτερο να πατάει σε έξι πλοία. ΙΙ) Χελώνες και κριοί για διάτρηση και υπόσκαψα τειχών. ΙΙΙ) Ελεπόλεις πύργοι πολιορκίας ύψους 30 έως 40 (!) μέτρων με καταπέλτες. IV) Δεξαμενές νερού και λαδιού και φλεγόμενα βέλη, με αντικραδασμική και αντιπυρική μεταλλική επένδυση.

Οι Ρόδιοι αμύνθηκαν με φλογοβόλα, πυρπολικά πλοιάρια και καταπέλτες, καθώς και ταχεία ανοικοδόμηση δεύτερου και τρίτου τείχους με ενδιάμεση τάφρο πίσω από την κατεστραμμένη πρώτη γραμμή τους. Τελικά οι Ρόδιοι νίκησαν και ο Δημήτριος έμεινε στην ιστορία ως ο Πολιορκητής. Ο χαλκός από τις Ελεπόλεις και τα πολιορκητικά έγιναν αυτό που ήταν τελικώς ο Κολοσσός. Το Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη είναι η κοντινότερη προσέγγιση εφόσον είναι από τον ίδιο υλικό, έχει τις ίδιες διαστάσεις, τον ίδιο τρόπο κατασκευής (ακτινωτός σκελετός, συναρμολόγηση από κάτω προς πάνω), και μάλλον την ίδια στάση. Ο λαός της Ρόδου οικοδόμησε, με το αντίτιμο των όπλων και των πλοίων που πήραν από τον στρατό του Πολιορκητή , ένα τεράστιο άγαλμα του Ήλιου ως ευγνωμοσύνη προς το θεό που τους προστάτευσε. Κανένας σήμερα δεν ξέρει πού ακριβώς ήταν στημένο το άγαλμα και πώς ακριβώς ήταν. Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν τοποθετημένο στη Λίνδο, το μεγαλύτερο λιμάνι της Ρόδου, με τα πόδια ανοικτά πάνω από το λιμάνι ώστε τα πλοία να περνούσαν κάτω από τα πόδια του. Ωστόσο, είναι πιθανό το άγαλμα να είχε οικοδομηθεί μέσα στην πόλη και να κοίταζε πάνω από το λιμάνι.

Σύμφωνα με τα όσα γράφει ένας συγγραφέας, για την κατασκευή Τα περισσότερα από όσα γνωρίζουμε για το γιγαντιαίο Κολοσσό στηρίζονται στα όσα έγραψαν για αυτόν οι συγγραφείς του καιρού εκείνου. Για την κατασκευή του χρειάστηκαν 12,7 τόνων μπρούντζου και 7,6 τόνων σιδήρου. Το τεράστιο άγαλμα είχε ένα παράκαιρο τέλος. Τραγικά, ύστερα από 66 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, ένας βίαιος σεισμός σώριασε σε συντρίμμια το άγαλμα μέσα στη θάλασσα. Ο Κολοσσός μετά τον καταστροφικό σεισμό έμεινε ανέπαφος ως συντρίμμια για αιώνες. Αργότερα, το 653 μ.Χ. εισέβαλαν στη Ρόδο ισλαμικά στρατεύματα και άρπαξαν το χαλκό για να τον μεταφέρουν στη Συρία. Εκεί λέγεται ότι ένας έμπορος αγόρασε τα φύλλα του χαλκού, τα φόρτωσε σε 900 καμήλες και τα μετέφερε στην έρημο για να τα λιώσει.

Το νησί της Ρόδου, το μεγαλύτερο των Δωδεκανήσων, από αρχαιοτάτων χρόνων, λόγω της γεωστρατηγικής του θέσης, καθώς βρίσκεται στο σταυροδρόμι δυο μεγάλων θαλάσσιων διαδρομών της Μεσογείου, ανάμεσα στο Αιγαίο πέλαγος και των ακτών της Μέσης Ανατολής όπως είναι η Κύπρος και η Αίγυπτος. Ως σημείο συνάντησης τριών πολιτισμών, η Ρόδος έχει έλθει σε επαφή με παραπάνω του ενός πολιτισμούς. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσε να παραμείνει ανέπαφη από τα σχέδια των Εβραίων που απεργάζονται την ελληνικότητά της. Η μασονική επιρροή στην ζωή του νησιού είναι έκδηλη στην Ρόδο μέχρι σήμερα. Οι Εβραίοι της τοπικής κοινότητας προσπαθούν απεγνωσμένα να εδραιωθούν στο νησί. Η ‘Kahal Kadosh Shalom’ ή Ιερό Εκκλησίασμα της Ειρήνης θεωρείται η πιο παλιά Συναγωγή της Ελλάδος και η μοναδική εν λειτουργία που απέμεινε στο νησί από τις 6 συνολικά που υπήρχαν στην Εβραϊκή συνοικία,‘La Juderia’ (=Εβραϊκή).

Το Παλάτι των Ιπποτών, στη Ρόδο, το Καστέλο, όπως το λένε οι ντόπιοι, αναστηλωμένο όπως είναι, εντυπωσιάζει και μοιάζει με μηχανή του χρόνου, που οδηγεί με ακρίβεια στον 14ο αιώνα! Τότε ήρθαν στη Ρόδο οι Ναϊτες. Το 1309 κατέλαβαν το νησί και οχύρωσαν ένα κάστρο που υπήρχε στο Βυζαντινό φρούριο της Ρόδου, που και αυτό, όπως λέει ο θρύλος, είχε κτιστεί πάνω στα θεμέλια του αρχαίου Ναού του Ήλιου. Οι Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη ή Ιωαννίτες Ιππότες μετά την κατάληψη της Ρόδου το 1309, ανακατασκεύασαν το Palazzo προκειμένου να γίνει η επίσημη κατοικία του εκάστοτε Μεγάλου Μάγιστρου. Εκτός όμως από ανάκτορο ήταν και διοικητικό κέντρο του κράτους των Ιπποτών. Φρούριο με ισχυρή οχύρωση που πρόσφερε πολλές φορές την προστασία του στον ντόπιο πληθυσμό κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων εισβολών από τους πολυάριθμους εχθρούς, που επιβουλεύονταν τη Ρόδο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην πολιορκία των Τούρκων το 1522, όταν πλέον αλώθηκε η Ρόδος, παρέμεινε σχεδόν ανέπαφο χάρη στην εξαιρετική του κατασκευή.

Η Ρόδος συμβολίζει την ‘λυδία λίθο’, ακόμη και για το τρίπτυχο του Ναϊτικού όρκου: ‘πενία, αγνότητα, υποταγή’! Το ‘Όνομα του Ρόδου’ είναι η γνωστή γοτθική νουβέλα του ακαδημαϊκού Ουμπέρτο Έκο. Το ‘Όνομα του Ρόδου’ γράφτηκε το 1980. 6 χρόνια αργότερα γυρίστηκε και η ομώνυμη κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστή τον Σόν Κόνερι. Το τριήμερο από τις 20 έως και τις 22 Οκτωβρίου 1989 στο νησί της Ρόδου, μετά από αιώνες ολόκληρους αφάνειας και παρανομίας έγινε, στο κάστρο συγκεκριμένα, η επανασύσταση του τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών! Τα συνωμοσιολογικά σενάρια που γράφτηκαν τότε αλλά και σήμερα στον τύπο ήσαν πολλά. Σε κάθε περίπτωση, συνιστούμε προσοχή σε ό,τι διαβάζετε στο διαδίκτυο. Άγνωσται αι πραγματικαί βουλαί των συντακτών των κειμένων που καταφέρονται αβίαστα εναντίον των Ιπποτών. Έχει επικρατήσει σύγχυση σχετικά με οιονδήποτε αντιτίθεται στον ολοκληρωτισμό του Χριστιανισμού.

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του συναγωνιστή Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου ‘Το Μυστικό του Κοχυλιού’ που εξεδόθη το 1996 από τις εκδόσεις Ηλιοφόρος, αναγράφονται τα εξής:

‘Στο Μεσαίωνα ... Σαράντα χρόνια πριν αλωθεί η Πόλις...

Στη Λυκία της Μικρασίας ... Απέναντι απ' τη Ρόδο των Ιωαννιτών Ιπποτών ...

Σε μια πόλη Ελλήνων ... Όπου οι Τούρκοι κυριαρχούν ... Και οι Εβραίοι συνωμοτούν...

Μέσα στους χορούς των Δερβισών ... Όταν οι Εθνικοί ονειροπολούν...

Και οι μάγοι αποφασίζουν ... Γεννιέται ένα όνειρο ... Που 'ναι κι εφιάλτης...

Ώστε κάτω απ' τις ταφόπλακες ... Να γλυστρά ένας μύθος ... Ένα αρχέγονο μυστικό ...’

Υγ. Λευτεριά στον Σύντροφο και Συναγωνιστή ''Νέρωνα''

Μαχητικός Πυρήνας Ρόδου

''Κίνημα'' στη πόλη του Ζωγράφου απάντηση δίχως λόγια

Για αυτό οι πολίτες σας έχουν γυρίσει την πλάτη και σε κάθε ''αντιφασιστικό'' κάλεσμα είστε μόνο με αυτούς που βλέπουμε σε αυτές τις εμετικές φωτογραφίες....

Καμιά συγκέντρωση γαι την Μικρή Μυρτώ; Tον Λαζανά; Όχι ....!! Τα συμπεράσματα στην τοπική κοινωνία του Ζωγράφου

ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ 'IF' (1968)

                                     

                                                     

   

                                                  


Αφορμή για το παρόν στάθηκε η προβολή μιας ταινίας που έλαβε χώρα στο αναρχικό στέκι Ναδίρ της Θεσσαλονίκης, ζυμωτήριο της ΣΠΦ. Το σχόλιο αφορά όλους, μηδενός εξαιρουμένου. Υπάρχει ένα παλιό, ωστόσο επίκαιρο σύνθημα που λέει ότι 'το σύστημα διδασκαλίας είναι η διδασκαλία-της ιδεολογίας-του συστήματος'. Η πρακτική εφαρμογή του: 'το σύστημα δεν είναι τίποτα άλλο απ' την βίαιη εμπέδωση της ιδεολογίας του'. Το βαθύτερο μήνυμα της κινηματογραφικής παραγωγής 1968 με τίτλο 'If'' του ινδικής καταγωγής δημιουργού Lindsay Gordon Anderson, η οποία προβλήθηκε στον χώρο Ναδίρ, δεν είναι άλλο από την αταλάντευτη εφαρμογή του δόγματος της πειθαρχίας. Η παραγωγή χωρίζεται σε 8 θεματικές ενότητες. Η πλοκή διαδραματίζεται στο 'College House', στους 'κοιτώνες' του οποίου οι οικότροφοι μαθητές εκπαιδεύονται-προορίζονται με μαθηματική ακρίβεια προκειμένου να επανδρώσουν την αυριανή ελίτ του τόπου στις βαθμίδες της κυβέρνησης, του στρατού και της εκκλησίας. Το ουτοπικό μήνυμα της εξέγερσης ενάντια στην μηχανική καταπίεση, μια έλλογη επιθυμία η οποία πραγματώνεται μέσα από την υπέρβαση του Εγώ, αποτυπώνεται στις σεκάνς του Anderson, όπου οι πρωταγωνιστές επιζητούν το αδύνατο την ίδια χρονιά που ξεσπάει ο Γαλλικός Μάης. Απαριθμώντας τα 8 κεφάλαια της παραγωγής, μπορούμε να προβούμε στα κάτωθι σχόλια.

Κεφάλαιο 1ο (COLLEGE HOUSE… return): Η ιδρυματική φοίτηση αρχίζει ξανά. Τα πάντα πρέπει να λειτουργούν στην εντέλεια. Οι ιεραρχία πρέπει να εμπεδωθεί απ' όλους στον ίδιο βαθμό με την πειθαρχία. Ο πρωταγωνιστής, ως αιρετικό στοιχείο που απεχθάνεται τον ορθολογισμό του βρετανικού συστήματος, διαχωρίζεται από το κοπάδι, λέγοντας 'Πότε ζούμε; Αυτό θέλω να μάθω!' εν αντιθέσει με την γραμμή του διευθυντή του ιδρύματος, ο οποίος λέει: 'Εργασθείτε. Παίξτε. Ποτέ όμως μην συγχέετε αυτά τα δύο'.

Κεφάλαιο 2ο (COLLEGE… once again assembled): Οι σκηνές φανερώνουν πως ο ιδρυματισμός αποτελεί την κύρια πεποίθηση του βρετανικού συστήματος. Η διδασκαλία και ο εκκλησιασμός αποτελούν δύο απαράβατους κανόνες του, η ρουτίνα έκδηλη στη συμπεριφορά των οικότροφων.

Κεφάλαιο 3ο (TERM TIME): Δίδεται ξεχωριστή έμφαση στην εμπέδωση της πειθαρχίας, όπου ο πρωταγωνιστής εμφανίζεται ως το μαύρο πρόβατο, εν αντιθέσει με τους χαρακτηροθωρακισμένους συμφοιτητές του που 'ακούνε-βλέπουν-δεν μιλάνε'. Ο πρωταγωνιστής, εφόσον δεν ακολουθεί το πνεύμα της υποταγής στην βρετανική αυθεντία στιγματίζεται ως ανυπάκουος, ως εκφυλισμένος.

Κεφάλαιο 4ο (RITUAL AND ROMANCE): Η θηλυκή παρουσία κάνει την εμφάνισή της ως άλλη τίγρης, η οποία θέλγει τον πρωταγωνιστή να ζήσει όντας πραγματικά ελεύθερος, μακρυά από την θωράκιση που Είναι την οποία επιβάλλει ο εκκλησιαστικός σωφρονισμός, όπου η σκέψη του ερωτικού σκιρτήματος γίνεται προϊόν εξομολόγησης, μέσα από την φράση του 'ακάθαρτες σκέψεις'.

Κεφάλαιο 5ο (DISCIPLINE): Η μικρογραφία της βρετανικής κοινωνίας (το ίδρυμα) προδίδει την έλλειψη ουσιαστικής συνοχής στις τάξεις της, η οποία παραπαίει μέσα από την τυφλή τυπολατρική αντιγραφή στείρων κλισέ από γενιά σε γενιά. Το βασανιστικό μαστίγωμα των ανωτέρων τους, το οποίο υφίστανται απολύτως καρτερικά, χαλυβδώνει ακόμα περισσότερο την πίστη μέσα τους. Το αδύνατο μπορεί να γίνει εφικτό μέσα από την πράξη. 'Ένας άνδρας μπορεί ν' αλλάξει τον κόσμο αν τοποθετήσει μια σφαίρα στη σωστή θέση', 'Δεν υπάρχει τόσο άσχημο πράγμα από έναν αναίτιο πόλεμο. Η βία και η επανάσταση αποτελούν τις μοναδικές δύο αγνές πράξεις', 'Ο πόλεμος είναι η τελευταία δυνατή δημιουργική πράξη', εκστομίζονται από τον πρωταγωνιστή...

Κεφάλαιο 6ο (RESISTANCE): Η συντροφική τριάδα ανταλλάσσει όρκους αίματος μέσα από διαδοχική εναλλαγή συνθημάτων. Αυτή παρουσιάζεται ωσάν να διαχωρίζεται ανεπιστρεπτί εξαιτίας της απείθαρχης συμπεριφοράς της, ενώ τα μέλη της ορκίζονται στα 'θάνατος στον δυνάστη', 'στην αντίσταση', 'ελευθερία'. Η συνωμοσία έχει γίνει βιωματική.

Κεφάλαιο 7ο (FORTH TO WAR): Το ίδρυμα προχωράει στην πραγματοποίηση μιας κωμικής εκπαιδευτικής άσκησης με μη αληθινά πυρά. Η τριάδα ξεστρατίζει από τον όχλο, φανερώνοντας μύχια τις προθέσεις της, πυροβολώντας τον επόπτη της άσκησης, τα οποία λειτουργούν ως οιωνός του τι θα ακολουθήσει. Ο αιδεσιμότατος δεν τιμωρεί τους απείθαρχους, ωστόσο τους προτρέπει να ακολουθήσουν την πεπατημένη της τίμιας εργασίας. Εκείνοι όμως, έχουν πάρει τις αποφάσεις τους.

Κεφάλαιο 8ο (CRUSADERS): Η τριάδα επιτίθεται στην πράξη εναντίων όλων στην κωμική και πολύ παραστατική τελετή αποφοίτησης από το 'College House'. Η μάζα παραμένει σε ρόλο μόνιμου παρατηρητή της βίας που εκτονώνεται σε μηχανικές αθλοπαιδιές ή πολεμικές ασκήσεις, αλλά και εκφυλισμένη σεξουαλικότητα. Η οικότροφος, ντυμένη ως άλλη Μητέρα Τερέζα, κοιτάζει με εμμονή τα γεννητικά όργανα των νεαρών ανδρών, ενώ το παζλ της ομηρίας συμπληρώνουν οι νοηματικοί συνειρμοί που αφήνονται στον καθένα να κάνει με τις φαντασιώσεις της ίδιας.

Μεγάλο ατού της παραγωγής 'If', ο πρωταγωνιστής της, ο Malcolm McDowell. Εμφανίζεται το ίδιο ανατρεπτικός, όπως θα δούμε τρία χρόνια αργότερα (1971) στο 'A Clockwork Orange' του Stanley Kubrick. Αυτή την φορά ο 'Mick Travis' (πρωταγωνιστής) δεν φοράει την μάσκα του Guy Fawkes, αλλά μια ολόλευκη στολή. Η τριάδα του 'If' γίνεται τετράδα στο 'A Clockwork Orange'. Η εναντίωση στην εξουσία από μυθική γίνεται πραγματική. Η Επαναστατημένη Νεολαία πρέπει να δοκιμάσει το 'Αν'. Το δίδαγμα του 'If' αυτό είναι. Το ξεπέρασμα της συμπλεγματικής δομής στο Εγώ του καθενός, η ανάδυση του επαναστατικού υποκειμένου ως δημιουργού των καταστάσεων και όχι ως παθητικού δέκτη τους. Η θέληση ανοίγει δρόμο. Με τσαμπουκά προχωράμε μπροστά και όχι με ικεσίες. Την εξουσία την πυροβολούμε, δεν την χαϊδεύουμε!

'ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ', ΜΕΡΟΣ 6ο

Οι ορισμοί που δίδονται στο φαινόμενο τρομοκρατία, φυσικά ποικίλλουν. Εμείς απευθυνόμαστε σε ελεύθερα πνεύματα. Ως εκ τούτου δεν προσμένουμε στην παραμικρή κατανόηση από τα σύγχρονα δουλικά. Θεωρείται κοινώς αποδεκτό πως μονάχα το περίβλημα που της δίδεται αλλάζει και όχι η ουσία της. Αναρίθμητες οι επιστημονικές διατριβές σύγχρονων και μη φιλοσόφων και πολιτικών αναλυτών, 'τα βρίσκουν σκούρα' μπροστά στην ορμητική εξάπλωση της. Εμμένουν σε ιδρυματικές τοποθετήσεις, αγνοώντας την κοινωνιολογική διάσταση του φαινομένου. Σας διαβεβαιώνουμε πως δεν θα βρείτε, όσο επισταμένα κι αν ψάξετε, μια εμπεριστατωμένη ανάλυση των 'ειδικών' επί του θέματος, η οποία συνάδει της εποχής μας και λαμβάνει υπ' όψιν της ευρύτερες κοινωνιολογικές παραμέτρους. Η εξειδίκευση εστιάζει αποκλειστικά στην καταστολή του φαινομένου, εξαντλείται δε στην αύξηση των κατασταλτικών μέτρων και μεθόδων, όχι όμως στην εκτίμηση ή την ερμηνεία του φαινομένου υπό κοινωνιολογικούς όρους. Η ολική κατανόηση του πνεύματος της τρομοκρατίας είναι αυτή που οδηγεί στην αμοιβαία κατανόηση. Ποτέ το αντίθετο...

Ο Ρώσος επαναστάτης του 19ου αιώνος Stepnyak, κατά κόσμον Sergius Mikhailovich Kravchinsky, ήταν γνωστός στους επαναστατικούς κύκλους του καιρού του, εξαιτίας ότι το 1878 είχε σκοτώσει τον τότε Αρχηγό της μυστικής αστυνομίας 'Οχράνα' με ένα στιλέτο στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης. Το 'nom de guerre' του στον κόσμο της παρανομίας σήμαινε 'Γιος της Στέπας'. Προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, για τον λόγο ότι οι ημιμαθείς μπερδεύουν την αναρχία με τον μηδενισμό, τους ενημερώσουμε πως ο ρωσικός μηδενισμός ήταν ένα φιλοσοφικό, πολιτικό, κοινωνικό ρεύμα ή κίνημα, ΠΑΡΟΜΟΙΟ με εκείνο των αναρχικών, ΟΧΙ ταυτόσημο. Ο μηδενισμός αναπτύχθηκε ως μυστική οργάνωση-τάση στους κόλπους του επαναστατικού ρεύματος της εποχής εκείνης, έχοντας απώτερο σκοπό του την ολική ανατροπή της κοινωνικής και πολιτικής τάξης. Το θυελλώδες μυθιστόρημα του Stepnyak 'Η Καριέρα ενός Μηδενιστή' έτυχε ευρείας αποδοχής στη Δύση, εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα πονήματα που εξέθρεψαν το μηδενιστικό μίσος στην Ανατολή. Ο ίδιος ο Stepnyak συμμετείχε στην εξέγερση εναντίων των Τούρκων στην Βοσνία το 1878. Τις εμπειρίες που συνέλεξε τις κατέγραψε σε κάποιο εγχειρίδιο ανταρτοπολέμου και πολλές εξ αυτών και στο 'Underground Russia'. Ο ίδιος υποστήριζε πως οι τρομοκρατικές επιθέσεις δεν έχουν σκοπό να ανατρέψουν την κυβέρνηση, τουναντίον αποσκοπούν να την ωθήσουν να παραμελήσει όλα τα υπόλοιπα κοινωνικά ζητήματα, ώστε να ελαφρυνθεί ο λαός. Η κυβέρνηση όντας απασχολημένη με το πρόβλημα 'τρομοκρατία', ιδανικά θα αφήσει τον εκάστοτε χειμαζόμενο λαό στην ησυχία του. Βάσει των όσων γνωρίζουμε σήμερα, αυτό το ιδανικό δεν ισχύει, ωστόσο οι ουτοπιστές της εποχής εκείνης είχαν άλλη γνώμη και αντίληψη των πραγμάτων. Όπως συμβαίνει άλλωστε στο εκτεταμένο αντάρτικο, έτσι και οι τρομοκρατικές επιθέσεις υπερτερούν στα εξής. Ο τρομοκράτης καταπιάνεται με:

α) τον χειροπιαστό τρόμο (ενέργειες σαμποτάζ, πρόκληση γενικότερης αναστάτωσης),

β) την πρόκληση κλίματος τρομοκρατίας μέσα από επιθέσεις επί προσωπικού (σε αξιωματούχους αλλά και στρατιώτες του εχθρού),

γ) την πρόκληση απόλυτης τρομοκρατίας που απειλεί όλους (αόριστα την κοινή γνώμη).

Το αποτέλεσμα της πρόκλησης αόριστου φόβου εξαιτίας των απόλυτων μέσων που ακολουθούν οι τρομοκράτες στην 'γ' περίπτωση, αποβαίνει να είναι ένας γενικότερος κοινωνικός αναβρασμός, ένα αίσθημα διαμαρτυρίας που αντιστρέφεται-μεταλλάσσεται σε λαϊκή οργή απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση, η οποία στα μάτια του λαού αδυνατεί ή κωλυσιεργεί να καταστείλει τους τρομοκράτες. Η κυβέρνηση εμφανίζεται αποτυχημένη να προστατεύσει την κοινωνία. Εν τέλει η μηδενική ανοχή ενάντια στην καταπίεση απλώνεται παντού, ισοπεδώνοντας την κυβέρνηση. Η ίδια ιδέα διαφαίνεται σε πολλά πονήματα του είδους. Στο εξαιρετικό βιβλίο 'Τα Ημερολόγια Τέρνερ' διατυπώνεται η ίδια ιδέα: 'Ο βασικός ή ένας εκ των βασικών, σκοπός της πολιτικής τρομοκρατίας, παντού και πάντοτε, δεν είναι άλλος από το να ωθήσει τις κρατικές αρχές να επιδοθούν σε αντίποινα, ώστε να γίνουν ακόμα πιο καταπιεστικοί απέναντι στον λαό, ώστε να γίνουν απεχθείς σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού... Ο άλλος σκοπός είναι η πρόκληση αναταραχής, γεγονός το οποίο έχει τον αντίκτυπό του στην διάρρηξη του αισθήματος ασφάλειας αλλά και της πίστης στο 'άτρωτο' της κυβέρνησης από μέρους του πληθυσμού'. ('Τα Ημερολόγια Τέρνερ', Κεφάλαιο 7ο, σελίδες 75-76).

Η στρατηγική που κατά κόρον ακολουθείται έχει ως εξής:

α) οι τρομοκρατικές επιθέσεις ξεκινούν ως συνήθως με βομβιστικές επιθέσεις, με την απαγωγή και την ομηρία αξιωματούχων κατά κύριο λόγο του εχθρού και τις πολιτικές δολοφονίες.

β) οι τρομοκρατικές επιθέσεις τσαλακώνουν το προφίλ της εκάστοτε κυβέρνησης στα μάτια του λαού, καθώς αυτή εμφανίζεται ανίσχυρη να καταστείλει τους τρομοκράτες και να προστατεύσει τον λαό. Αυτό επιτείνει την κοινωνική υστερία που αναπτύσσεται και πιέζει την εκάστοτε κυβέρνηση, ώστε να δώσει άμεσες λύσεις στην αοριστία που αισθάνεται ο κόσμος.

γ) όσο οι τρομοκρατικές επιθέσεις συνεχίζονται, αυτό αποβαίνει προς όφελος των τρομοκρατών, οι οποίοι φαίνονται στα μάτια του λαού πως πράττουν κατά βούληση (συνεπώς έχουν το δίκαιο με το μέρος τους) και αυτό κατά συνέπεια τους καθιστά παντοδύναμους-ανίκητους στην πολεμική τους εναντίων της κυβέρνησης.

δ) δεδομένου ότι οι άνθρωποι ή καλύτερα η μάζα των αγελαίων όντων ρέπει φύσει προς την ισχύ, δηλαδή υπακούει σε εκείνον που έχει την πυγμή να εφαρμόσει την θεωρία του στην πράξη, οι τρομοκράτες αποκτούν βαθμιαία στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της εκάστοτε κυβέρνησης. Στη σύγκριση μιας παραπαίουσας κυβέρνησης και μιας ομάδας τρομοκρατών, επικρατούν οι δεύτεροι καθότι πλεονεκτούν εξαιτίας ότι αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη λαϊκή υποστήριξη.

ε) δεδομένου ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας, οι σπασμωδικές αποφάσεις ή ενέργειες της κυβέρνησης, συναντούν την οργισμένη αντίδραση από μέρους του λαού που θεωρεί την ίδια ανίκανη να διαχειριστεί την κρίση και τα προβλήματά του. Η επιβολή στρατιωτικού νόμου, οι συλλήψεις-βροχή, η παραπομπή υπηκόων σε δίκες express, η λογοκρισία επί των πάντων, η εδραίωση ενός αστυνομικού κράτους αποτελούν το κύκνειο άσμα ενός καθεστώτος.

στ) ο συνδυασμός της ασύμμετρης καταστολής από μέρους της κυβέρνησης και της βαθμιαίας επιρροής των τρομοκρατών συνιστούν τον προθάλαμο της κοινωνικής επανάστασης.

Όσον αφορά την ημετέρα κατάσταση, αυτή διαμορφώνεται καταπώς προστάζει η αντικειμενική πραγματικότητα και όχι ο υποκειμενισμός της κατοχικής κυβέρνησης. Έχτισαν πύργους στην άμμο, σύντομα θα δουν τα έργα τους να γκρεμίζονται. Αυτή είναι η μοίρα κάθε τυραννικής εξουσίας!

...συνεχίζεται!

'ΧΕΙΡΩΝΙΟΣ ΛΑΒΗ', ΠΡΑΞΗ 4η

                                   

Το μήνυμα του Αρχηγού της οργάνωσής μας δεν άφησε τίποτα αδιευκρίνιστο. Από την 1η Πράξη, η Χειρώνιος Λαβή έδωσε στα αριστερά αποβράσματα να καταλάβουν πως τίποτα δεν θα παραμείνει ίδιο στον ριζοσπαστικό αγώνα, κατά τον τρόπο που αρέσκονται να τον παρουσιάζουν.

Το 'Κίνημα στην Πόλη του Ζωγράφου' εδράζεται σε ισόγειο χώρο που βρίσκεται στην συμβολή των οδών Τραυλαντώνη και Καλλιστράτου 28-30. Στον χώρο των υπερευαίσθητων αριστερούληδων, και υπό την κάλυψη της ενασχόλησης με τα προβλήματα της περιοχής, διεξάγεται μια απεχθής μπίζνα την οποία συντονίζει ο αριστεριστής καραγκιόζης Πέτρος Κωνσταντίνου. Η ψηλόλιγνη αυτή αριστερή πουτάνα με τα γυαλιά έχει την ευθύνη για την παρέμβαση που πραγματοποίησαν τα μέλη της οργάνωσής μας.

Ο κύριος αυτός, πραγματοποιεί διανοουμενίστικα συμπόσια κατασπαταλώντας τα χρήματα του ελληνικού λαού, πραγματοποιώντας διαλέξεις για τον αντιφασιστικό αγώνα του. Πρόσφατα, στον προαναφερθέντα χώρο, συγκέντρωσε ένα πασπαρτού από πακιστανούς και αγάμητους αριστερούς υπανθρώπους με αφορμή τον θάνατο του Πακιστανού ποδηλάτη-ορειβάτη Σεχζάτ Λουκμάν!

Πριν λίγους μόλις μήνες πρωτοστάτησε στην αντιφασιστική ρητορική που επιζητούσε εκδίκηση με αφορμή την δολοφονία Φύσσα. Αποτέλεσμα αυτής της αντιφασιστικής λύσσας ήταν η υποκινημένη δολοφονία των συναγωνιστών μας Φουντούλη και Καπελώνη αλλά και ο βαρύς τραυματισμός του Αλέξανδρου Γέροντα!

Καλούμε το 'Κίνημα στην πόλη του Ζωγράφου' να μηνύσει ως υπαίτιο των φθορών τον Πέτρο Κωνσταντίνου, καθότι οπουδήποτε εμφανίζεται, συγκεντρώνει τα πυρά των εθνικιστών. Πέτρο, 'λεφτά υπάρχουν'!

'ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ', ΜΕΡΟΣ 5ο

Το ιδεολογικό οπλοστάσιο της οργάνωσής μας διαθέτει όλα τα απαιτούμενα μέσα που απαιτούνται στην πολεμική κριτική κατά της αντιστροφής της πραγματικότητας απ' τους εξουσιαστές. Οι αδαείς πιστεύουν πως φανερώνουμε την τακτική μας στον εχθρό. Ας μην διερωτώνται άλλο λοιπόν, τους το λέμε ξεκάθαρα. Το οπλοστάσιο της κριτικής μας είναι ανεξάντλητο. Βλέπετε μονάχα όσα εμείς θέλουμε να βλέπετε.

Η παραπληροφόρηση κι η διαστρέβλωση αποτελούν δύο από τα κύρια όπλα της προπαγανδιστικής μηχανής για την παραπλάνηση του εχθρού. Ο τέλειος ινστρούχτορας μιας οργάνωσης πρέπει να είναι ένα μη υπαρκτό ή ακόμα καλύτερα νεκρό στην πραγματικότητα άτομο, το οποίο από άγνοια ή αφέλεια η κοινή γνώμη θα θεωρεί πως είναι ζωντανός/η. Είναι δεδομένο πως μέσω της τεχνολογίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών, μπορούμε να κατασκευάσουμε την φιγούρα ενός ατόμου που δεν βρίσκεται πια εν ζωή, ακόμα και την φωνή του. Το οποιοδήποτε μήνυμα του μπορεί να μεταφερθεί ηχογραφημένο (σαν να επρόκειτο για ζωντανό-υπαρκτό πρόσωπο), ακόμα και με real-time κίνηση (animation) στο διαδίκτυο. Απ' την στιγμή που ένα τέτοιο πρόσωπο δεν κινδυνεύει σε καμία των περιπτώσεων να σκοτωθεί ή να συλληφθεί, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως το 'τέλειο ξόανο' για τις ανάγκες της προπαγανδιστικής μηχανής μας.

Μια ριζοσπαστική οργάνωση συγκεντρώνει και επιμελείται όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες για τις ειδικές ασχολίες, τα τρωτά σημεία των επιλεγμένων στόχων της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού η σκοπούμενη εξάπλωση της 'νόσου των τρελών αγελάδων'. Πρόκειται για μια ασθένεια που οφείλεται στο μολυσμένο βόειο κρέας. Θα αποτελούσε ένα ιδανικό όπλο στα χέρια των Ινδουιστών τρομοκρατών (που δεν τρώνε βόειο κρέας), ώστε να το χρησιμοποιήσουν καταλλήλως εναντίον των μη Ινδουιστών (που τρώνε βόειο κρέας ). Αμφότεροι τα εξτρεμιστικά μουσουλμανικά στοιχεία και οι Εβραίοι τρομοκράτες μπορούν να στοχοποιήσουν όσους καταναλώνουν χοιρινό κρέας, όπως το ίδιο μπορεί να συμβεί με τους χορτοφάγους ακτιβιστές ή τους υπέρμαχους των δικαιωμάτων των ζώων (π.χ το Animal Liberation Front, οι sΧe) εναντίων όσων καταναλώνουν κρέας. Οι φανατικοί χριστιανοί θα μπορούσαν να προωθήσουν παντοιοτρόπως την εξάπλωση διάφορων θανατηφόρων αφροδίσιων λοιμώξεων, όπως είναι το 'Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας' (AIDS) σε χώρες όπου διακυβεύονται ποικιλότροπα συμφέροντα συναρτήσει της πληθυσμιακής μείωσης σε αυτές, ώστε να εξαλειφθούν άμεσα και βασανιστικά οι άνθρωποι που επιδίδονται σε ανήθικες σεξουαλικές δραστηριότητες (επιλεγμένος τουρισμός σε χώρες όπως η Ταΐλάνδη, οι Φιλιππίνες, η Κούβα και η Βραζιλία). Αν οι λοιμώξεις αυτές ήταν ενδημικές, οι γυναίκες που παντρεύονται όντας παρθένες θα ήταν παρά ταύτα ασφαλείς, αν και εφόσον παραμένουν πιστές στους συζύγους τους. Ακόμα και η έκδοση του πλαστού Ριζοσπάστη από τον τρόμο και φόβο των κομμουνιστών και υπουργό Ασφαλείας του μεταξικού καθεστώτος Κωνσταντίνο Μανιαδάκη εντάσσεται στο ως άνω εννοιολογικό προβοκατόρικο πλαίσιο.

Σύμφωνα με την Robin Morgan, φεμινίστρια, ακτιβίστρια, συγγραφέας του 'The Demon Lover: On the Sexuality of Terrorism', η οποία καταπιάνεται με την γυναικεία υπόσταση, η τρομοκρατία λογίζεται ως ένα ζήτημα 'ερωτισμού της βίας', έκφραση του σεξουαλικού ιδιώματος-χαρίσματος του υποκειμένου ώστε να εκτονώνει με κάθε τρόπο τα βίαια ένστικτά του. Η Morgan δικαιώνεται μέσα από τα λόγια του Μαρκήσιου ντε Σάντ. 'Το ερωτικό πάθος είναι για τα άλλα πάθη ό,τι το νευρικό σύστημα για τη ζωή. Τα υποστηρίζει και τα δυναμώνει όλα. Φιλοδοξία, βαναυσότητα, φιλαργυρία, εκδίκηση, όλα πηγάζουν από το ερωτικό πάθος'. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους οι τρομοκρατικές πράξεις διαπράττονται από άνδρες, ωστόσο η Morgan τις τοποθετεί σε ένα πλαίσιο 'φυσιολογικό', ώστε να θεωρούνται απλές εκδηλώσεις 'ανδρισμού' (υπό το πρίσμα της φεμινιστικής οπτικής). Στο βιβλίο της επικεντρώνεται στις γυναίκες που εμπλέκονται στην τρομοκρατία, ενώ δεν παραλείπει να παρουσιάσει για πρώτη φορά Παλαιστίνιες να μιλούν για τον αγώνα τους, μέσα από έκτακτες συνεντεύξεις που διεξήχθησαν από την ίδια την Morgan σε στρατόπεδα προσφύγων. Στο τελευταίο κεφάλαιο του προαναφερθέντος βιβλίου της συμπυκνώνει το όραμά της για έναν κόσμο όπου η πατριαρχία εκπεφρασμένη ως 'δίψα για θάνατο' σβήνει, εν αντιθέσει με την 'νέα πολιτική του Έρωτα' που ανατέλλει εξαιτίας των καπιταλιστικών ελευθεριών. Ο τρομοκράτης, σύμφωνα με την Morgan, αποτελεί την απόλυτη φαντασίωση, το απόλυτο σεξουαλικό είδωλο στο πλαίσιο του πατριαρχικού συστήματος. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, οι ριπές του αυτόματου όπλου που έχει στα χέρια ο τρομοκράτης ισοδυναμούν με σεξουαλική έκσταση ανάλογη της κορύφωσης της φαντασίωσης κατά την τέλεση της ερωτικής πράξης που απολήγει σε εκσπερμάτιση για τον άνδρα και οργασμό για την γυναίκα αντίστοιχα. Η εγκεφαλική λειτουργία εκείνη την ακρογωνιαία στιγμή περιγράφεται ως μια  πανδαισία χρωμάτων. Η αριστερίστικη τρομοκρατική οργάνωση 'The Weather Underground' που έδρασε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αφορμή για την σύστασή της οποίας στάθηκε ο πόλεμος που εξαπέλυσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά του Βιετνάμ, χρησιμοποιούσε το σύνθημα 'wargasm', λεκτικό κράμα των λέξεων war (=πόλεμος) και orgasm (=οργασμός). Ένα ιδιαίτερα κατατοπιστικό βιβλίο είναι το 'Πυροβολήστε πρώτα τις γυναίκες' της Eileen MacDonald. Ο τίτλος του είναι η ανεπίσημη προτροπή της γερμανικής αστυνομίας στους άντρες της στην περίπτωση που έρθουν αντιμέτωποι με οιαδήποτε ομάδα τρομοκρατών και αυτό διότι οι γυναίκες φαίνεται να είναι σκληρότερες, αφοσιωμένες, ταχύτερες και πιο αδίστακτες από τους άντρες συντρόφους τους.

Σε πολλές περιπτώσεις στην σύγχρονη πολιτική ιστορία και παλαιότερα έχουμε δει γυναίκες σε θέσεις πρώτης γραμμής σε ένοπλες οργανώσεις. Οι γυναίκες της ΕΤΑ (χαρακτηριστικό παράδειγμα η αντάρτισσα Ines del Rio η οποία εξέτισε ποινή 30ετούς φυλάκισης για βομβιστικές επιθέσεις  στην δεκαετία 1980), οι γυναίκες του IRA εμφανίζονται κιόλας σε στρατιωτικές παρελάσεις του, οι Παλαιστίνιες της Ιντιφάντα, οι γυναίκες των Ερυθρών Ταξιαρχιών, οι γυναίκες των Επαναστατικών Πυρήνων της Δυτικής Γερμανίας, οι γυναίκες της Rote Zora που ήταν μια αμιγώς ένοπλη γυναικεία οργάνωση που προέκυψε από τους Επαναστατικούς Πυρήνες αλλά συγκροτήθηκε αυτόνομα, οι γυναίκες της Μπάαντερ-Μάινχοφ (οι αντάρτισσες Γκούντρουν Έσλιν και Ούλρικε Μάινχοφ) στην Ανατολική Γερμανία, η Πατρίσια Χιρστ η οποία τελικώς έλαβε αμνηστία από τις ομοσπονδιακές αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν μέλος του αντεξουσιαστικού 'Συμβιωτικού Απελευθερωτικού Στρατού' (SLA). O γρίφος της μυστικής δράσης της  γερμανικής οργάνωσης 'Εθνικοσοσιαλιστικό Underground' (NSU) λύθηκε με πρωταγωνίστρια της δεκαετούς και πλέον δράσης της οργάνωσης, την αμετανόητη Beate Zschaepe. Τα παραδείγματα πάρα πολλά, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του παρόντος. Η Leila Khaled μέλος του 'Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης' (PFLP), είχε καταδικαστεί για αεροπειρατεία και για άλλες 4 τουλάχιστον απόπειρες. Η Khaled είναι μέλος του Παλαιστινιακού Εθνικού Συμβουλίου (PNC), άλλως του νομοθετικού σώματος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO).

Τα οργανωμένα κράτη μπορούν, όπως έχουμε ξαναπεί, να καθοδηγούν ένοπλες ομάδες μισθοφόρων επαγγελματιών που εκτελούν μεταξύ άλλων, διάφορες τρομοκρατικές πράξεις για λογαριασμό τους. Η τρομοκρατία είναι μια άλλου είδους αντικατασκοπεία, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των κρατών. Το αντάρτικο που διεξάγεται μυστικά από το καθεστώς μιας χώρας εναντίον μιας άλλης εκφράζεται μέσα από την τρομοκρατική δράση κάποιας ομάδας (οι κουρδικής καταγωγής συλληφθέντες της ακροαριστερής οργάνωσης DHKP-C έδρασαν εναντίον του τουρκικού κράτους, οι εισαγόμενοι αντιφρονούντες εναντίων του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, οι ημέτεροι κλέφτες της Μεταπολίτευσης έδρασαν εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των Εβραίων). Πρέπει να αποσαφηνιστεί πως η συμμορία των πολιτικών που καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό δεν είναι τίποτα άλλο από μια μισθωμένη συμμορία που δεν διαφέρει στο ελάχιστο από μια συμμορία του κοινού ποινικού δικαίου.

Το αντάρτικο που περιγράφουμε αποτελεί έναν πόλεμο δι' αντιπροσώπου. Με αυτό τον τρόπο ένα κράτος συγκεντρώνει πληροφορίες, δίχως να δαπανήσει τα υπέρογκα πόσα που απαιτούνται για την διεξαγωγή ενός πολέμου ευρείας κλίμακας. Η τρομοκρατία αποτελεί ένα κοινό μυστικό μεταξύ των κρατών όλου του κόσμου. Δεν είναι υπερβολή, αλλά ούτε και δικαιολογία να πούμε πως το κράτος γεννάει την τρομοκρατία. Με ελάχιστες εξαιρέσεις ΔΕΝ αποτελεί ανεξέλεγκτο μηχανισμό ως προς αυτό. Η τρομοκρατία αυτή καθαυτή δεν αποτελεί τίποτα άλλο από έναν ωμό πολιτικό εκβιασμό. Το εκάστοτε κράτος πετυχαίνει την πολύμορφη εξυπηρέτηση των σχεδίων του, χρηματοδοτώντας μια ένοπλη ομάδα, παρέχοντάς της τις αναγκαίες πληροφορίες για τους προεπιλεγμένους στόχους της, τα αναγκαία χρήματα και εφόδια σε υλικό και τεχνολογικό εξοπλισμό, δικαιολογώντας τον οπλισμό της ακόμα και μέσα από σικέ κλοπές σε στρατόπεδα και αστυνομικά τμήματα, όπως συνέβη στην Κω το 2002, στην Ελευθερούπολη το 1977), στο Σικούριο το 1989 μέχρι και τις προσυμφωνημένες ληστείες τραπεζών. Θα επανέλθουμε με αναλυτικά στοιχεία πάνω στην κρατική λειτουργία και τις υπηρεσίες του. Πρέπει να κατανοήσετε πως η εύρυθμη λειτουργία του κράτους ως εγκληματικού μηχανισμού που περιφράζει τους υπηκόους του στα τεχνητά σύνορα μιας κατακτημένης πατρίδας είναι ταυτόσημη του ευνουχισμού οιουδήποτε αισθήματος πρωτοβουλίας από μέρους των υπηκόων του. Για να υπάρξει κράτος, πρέπει να υπάρχουν υπήκοοι, όχι όμως Πολίτες.

Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που προδίδουν δάκτυλο του καθεστώτος της Λιβύης στην περίπτωση της δράσης της ακροαριστερής οργάνωσης 'Ιαπωνικός Κόκκινος Στρατός' (JRA) την δεκαετία του 1980. Οι Λίβυοι κρατούντες εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο την διπλωματική ασυλία, μπορούσαν να μεταφέρουν οποιαδήποτε τσάντα-βόμβα στο μέγεθος ενός ταχυδρομικού φακέλου, καθότι δεν υπόκειται σε οιοδήποτε αστυνομικό έλεγχο, βάσει των υπογεγραμμένων διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών ή ακόμα και οπλισμό μέσω ενός φορτηγού πλοίου που απλώς θα είχε την ένδειξη πως μεταφέρει παλιοσίδερα. Η ιδρυθείσα το 1971 στον Λίβανο οργάνωση JRA ή 'Διεθνής Αντι-ιμπεριαλιστική Ταξιαρχία', είχε την δυνατότητα να εφοδιάζεται με τα απαραίτητα, δίχως να κινούνται υποψίες. Σε πολλές υποθέσεις παγκοσμίου ενδιαφέροντος κυριαρχεί η συνωμοσιολογία. Στις 2 Αυγούστου του 1990 το Ιράκ εισέβαλε και κατέλαβε το Κουβέιτ. Ο 'Πόλεμος του Κόλπου' του 1991, όπως ονομάστηκε από την 'πολιτισμένη', ωστόσο χρεοκοπημένη Δύση, άνοιξε την όρεξη πολλών ως προς την αξιοποίηση των τρομοκρατικών ομάδων σε όλο τον πλανήτη. Έκτοτε, η τρομοκρατία γνώρισε άνθιση. Αν το ιρακινό καθεστώς είχε αξιοποιήσει κάποια τρομοκρατική ομάδα που θα προχωρούσε σε δολιοφθορές εντός του εδάφους του Κουβέιτ, θα είχε κατά πάσα πιθανότητα αποφύγει την επέμβαση της 'Καταιγίδας της Ερήμου' και όλα όσα ακολούθησαν.

Στην περίπτωση της 11ης Σεπτεμβρίου, έχουν διατυπωθεί εικασίες πως το θεαματικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους  όπου στεγαζόταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου ήταν υπό την αιγίδα του καθεστώτος του Ιράκ ή χρηματοδοτημένο από τις μυστικές υπηρεσίες της Σερβίας,  υπό μορφή εκδίκησης για την εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου. Αν αναλογισθεί κανείς πως το κόστος του συγκεκριμένου τρομοκρατικού χτυπήματος ήταν της τάξης 500.000 δολάρια, τότε όλες οι υποθέσεις μπορούν να έχουν κάποια βάση.

Παλαιότερα, έχουμε αναφερθεί στην επιτυχία ενός εθνικοαπελευθερωτικού αντάρτικου σώματος, η οποία συναρτάται της αποδοχής και της υποστήριξης που απολαμβάνει από τον τοπικό πληθυσμό. Έχουμε αναφερθεί στην επιτυχία του αντάρτη να χάνεται στην λαοθάλασσα του πληθυσμού. Στην περίπτωση της τρομοκρατίας που περιγράφτηκε παραπάνω, η συνολική δράση των τρομοκρατών που χειραγωγούνται από την εκάστοτε εξουσία δεν εξαρτάται από την υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού. Αυτού του είδους οι τρομοκράτες είναι απολύτως αδιάφοροι για την κοινή γνώμη και τον αντίκτυπο των ενεργειών τους. Είναι στυγνοί επαγγελματίες. Ως εκ τούτου, είναι αδέσμευτοι συνειδησιακά, ώστε να διαπράξουν οποιαδήποτε ενέργεια με κυνισμό και ωμότητα, καλύπτοντας την με ένα ρηχό και πρόχειρο ιδεολογικό περίβλημα. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται!

ΕΞΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕ ΕΞΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

...συνεχίζεται

Η ΑΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΚΙΑΖΕΙ ΦΟΒΕΡΑ ΚΑΜΙΑ...

Το πτώμα της πατρίδος, καταπώς αποφάνθηκαν οι ειδικοί βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη. Δεν επιδέχεται καν αναγνωρίσεως από τους αλλοτινούς οικείους. Το παραμόρφωσαν ιερόσυλα σκυλιά που πατούν την Γη των πατέρων μας. Η άσχημη οσμή του άρχισε να ενοχλεί όσους έως πρότινος, 'απλώς κοιτούσαν και προσπερνούσαν', φοβούμενοι το 'τσαλάκωμα', την κοινωνική κατακραυγή...

Στα πέτρινα χρόνια της τρισκατάρατης Μεταπολιτεύσεως, η συντριπτική πλειοψηφία των αγελαίων υπηκόων του νεοελληνικού προτεκτοράτου κοιμήθηκε τον 'ατάραχο' ύπνο του προβοκάτορα. Η Αγία Δημοκρατία απετέλεσε μια πρώτης τάξεως πρόφαση κοινωνικού ισοζυγίου, ούτως ώστε το αγελαίο πλήθος να περιστοιχιστεί και να υποταχθεί από/σε μύριες πλαστές ανάγκες, να επιδοθούν ανενόχλητοι ως σύνολο κάφρων στην κατανάλωση πλαστικού φαγητού. Η μακροημέρευση της Αγίας Δημοκρατίας συναρτήσει της οικειοθελούς παραίτησης μέσω της ψήφου, από κοινού έδωσαν στους παλιανθρώπους το άλλοθι της αδιαφορίας τους. Σήμερα, όλα προδίδουν ένα κοινωνικό τέλμα που επεκτείνεται, ως επί τω πλείστον, στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Η γενικευμένη μιζέρια και η εξατομικευμένη παραίτηση, σε συνδυασμό με τον άλογο φόβο τον οποίον εμφύσησαν τεχνηέντως στην μάζα οι πολιτικάντηδες και τα ενεργούμενά τους, όλα τους είναι απτά σημάδια μιας τεθλασμένης γραμμής που έχει τάση να γίνει ευθεία γραμμή, ωσάν την ισοηλεκτρική γραμμή που φανερώνει τον θάνατο του ασθενούς.

Ο κοινωνικός λήθαργος φαίνεται πως βρήκε εσαεί την ιδανική έκφρασή του στην Αγία Δημοκρατία, στην κατάσταση της διαρκούς ψευδαίσθησης, συμφώνως προς την οποία, ο υπήκοος ή ο αγελαίος ψηφοφόρος θεωρείται καταχρηστικά Πολίτης. Η Αγία Δημοκρατία είναι η άγνοια του Ηττημένου που εκλιπαρεί για αποφυγή του σοδομισμού τον υπερόπτη Νικητή. Η υπόκλιση στις αρχές της Αγίας Δημοκρατίας ισοδυναμεί με την κατάσταση του ετοιμοθάνατου που προσπαθεί να κρατηθεί με κάθε μέσο στη ζωή. Στην Αγία Δημοκρατία, λέγεται πως 'δεν υπάρχουν αδιέξοδα'. Τουναντίον, εξ ορισμού στην Δημοκρατία είναι ΟΛΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ!

Η καρποφόρα συνάντηση της επαναστατικής θεωρίας με την λυσσασμένη πρακτική δραστηριότητα μας κάνουν τον Ριζοσπαστικό Εθνικισμό, άλλως την εκπεφρασμένη νιτσεϊκή θέληση της δυνάμεως! Ο Ριζοσπαστικός Εθνικισμός είναι η ενορχηστρωμένη επίθεση στο άθλιο υπάρχον, είναι το ταξείδι στις ολέθριες σφαίρες της Δημιουργίας, είναι η οργανωμένη παρέκκλιση από το συνηθισμένο. Η φουρτουνιασμένη θάλασσα που θα ξεβράσει το πτώμα της κοινωνικής ιλαροτραγωδίας, η φαρέτρα του Πολεμιστή, το μπαρουτοκαπνισμένο πρόσωπό του, όλα αυτά μας μεταφέρουν στην ιδανική πολεμική κατάσταση. Αυτά και πολλά άλλα πυρώνουν το στοιχειό του Ριζοσπαστικού Εθνικισμού. Ο Ριζοσπαστικός Εθνικισμός ριζώνει βαθιά στην άρνηση υποταγής στην αντικειμενικότητα των συνθηκών! Είναι η επιμονή μας να πολεμήσουμε με λύσσα όταν όλα και όλοι στέκουν εναντίων μας! Είναι το θράσος μας να πεθάνουμε γελώντας, αντί σερνάμενοι στις ουρές για λίγο βρώμικο ψωμί!

Μολονότι ρουκέτες αλά Καμπούλ εκτοξεύονται κατά στόχων ξένων και μη συμφερόντων, μολονότι πυρ ομαδόν εξαπολύουν 'γνωστοί-άγνωστοι' σε κεντρικές λεωφόρους, ενίοτε δολοφονώντας νέους ανθρώπους, μολονότι διακινούνται τεράστιες ποσότητες όπλων, εκρηκτικών, ναρκωτικών, μαύρου χρήματος στην πιάτσα, αφότου μεταγγιστούν από την περιφέρεια στο κέντρο και τούμπαλιν, η μορφή-συγκυβέρνηση των κυβερνώντων σφυρίζει αδιάφορα. Όλα αυτά συμβαίνουν σε συνδυασμό με την δυσβάσταχτη φορολογία, τις αισχρές τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης, δίχως τις στοιχειώδεις αντιστάσεις-αντιδράσεις από μέρους της ένοχης κοινωνίας που καθεύδει εν αδίκω. Μολονότι στις ελληνικές φυλακές, εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούν λόγω συνωστισμού που παρατηρείται στην αποβάθρα του εγκλήματος, όλα δείχνουν πως τα αποθέματα υπομονής από μέρους των κρατουμένων εξαντλούνται, παρά ταύτα η 'ελληνική δικαιοσύνη' τυρβάζει εν πλώ, σε ξένα όμως από αντιληπτικής απόψεως χωρικά ύδατα.

Μολονότι οι προκηρύξεις των οργανώσεων φαντασμάτων διαδέχονται η μια την άλλη, μολονότι η αξιοπιστία των ενημερωτικών μέσων έχει χαθεί ανεπιστρεπτί, μολονότι τα πολιτικά δρώμενα προδίδουν μια αναπάντεχη-δυσάρεστη έκπληξη για τους χαρωπούς υπηκόους του εκτρώματος που ονομάζεται 'ελληνικό κράτος', η συγκυβέρνηση δεν δείχνει να πτοείται στο ελάχιστο. Μερικές χιλιάδες απολύσεις ή παραμονή σε διαθεσιμότητα, λίγα ραδιοκύματα εκφοβισμού στα δελτία των ειδήσεων και όλα επιστρέφουν στην κανονικότητα του δόγματος 'νόμος, τάξις και ασφάλεια'.

Η ελευθερία όμως δεν είναι προνόμιο των ολίγων 'χαρισματικών'. Ο λυσσώδης αγέρας της άλωσε οιαδήποτε φενάκη περί της ανάγκης μιας νέας δικτατορίας, ώστε να επανέλθουν τα πράγματα στην φυσική τους τάξη. Το παλλαϊκό αίτημα για την απελευθέρωση της κοινωνίας δεν εμπερικλείεται σε νεοφιλελεύθερες, οπορτουνιστικές, δημοκρατικές συνταγές. Η άναρχη κατανομή της ελευθερίας οδήγησε στην μη ανοχή οιασδήποτε ανελεύθερης πολιτικής. Το ποτάμι της οργής δεν γυρίζει πίσω. Η Αγία Δημοκρατία γνωρίζει πως οι υπήκοοι είναι πραγματικά έωλοι μπροστά στον κίνδυνο να σταθούν αυτεξούσιοι. Η Αγία Δημοκρατία αφενός σκηνοθετεί το πλαίσιο της γενικότερης ατολμίας των υπηκόων να την ανατρέψουν, αφετέρου δε της δίδεται η ευκαιρία να παρουσιάσει το κοινωνικό είδωλό της ενδυναμωμένο.

Στο γενικότερο κλίμα αποσταθεροποίησης από τις δόλια εγκατεστημένες αυταπάτες, οι υπήκοοι της σωφρονιστικής αποικίας του Ελλαδιστάν αδημονούν για μια απάντηση σχετικά με το 'προς τα που οδηγούνται'. Η Αγία Δημοκρατία γνωρίζει 'πόθεν η ίδια οδηγείται'. Οι αδαείς υπήκοοι αγνοούν 'πόθεν εκείνοι οδηγούνται και το χειρότερο από ποίους'.

Για τους Ριζοσπάστες Εθνικιστές η ριζική θεσμική αμφισβήτηση του κύρους και της νομιμότητας της Αγίας Δημοκρατίας ισοδυναμεί με την έμπρακτη πολεμική σε βάρος της. Από την στιγμή που δεν τέθηκε προ κρίσης αλλά και μεσούσης της κρίσης το καίριο πολιτειακό ερώτημα (ως όφειλαν αμφότεροι οι υπήκοοι και οι κρατούντες) δεν μπορούμε παρά να συμπεράνουμε πως η Αγία Δημοκρατία έκαμε για ακόμα μια φορά το θαύμα της. Εξ ου το βάπτισμα που εδόθη στην κρίση-οικονομική-καταπώς αυτό συμφέρει και επισκιάζει την αξιακή κρίση, η οποία είναι και η κυρίαρχη.

Όταν όλα έδειχναν πως η θεμελιακή αυταξία του πολιτικού ειδώλου της δέχεται συντριπτικά πλήγματα, αυτομάτως αμφισβήτησε τον εαυτό της, συμπαρέσυρε στο επικοινωνιακό τερτίπι της τους ρηχούς αμφισβητίες της, τους έδωκε φρούδες ελπίδες περί της μετάλλαξης της, ενώ η ίδια εδραιωνόταν με διαφορετικό αδίστακτο προσωπείο. Οιοσδήποτε δεν αντικρίζει το προφανές είναι βλάξ, τυφλός ή καιροσκόπος. Καλούμαστε να ζήσουμε ορθολογικά, εν μέσω μιας οργουελικού τύπου τυραννίας. Ουδείς αμφισβητεί την Αγία Δημοκρατία στην ρίζα της. Οι δήμιοι απορούν με την γαϊδουρινή υπομονή των υπηκόων, οι υπήκοοι με τη σειρά τους εκλιπαρούν για λίγη ευαισθησία! Ο πρώιμος θυμός μετετράπη σε αγελαία αντίδραση, κατόπιν σε σιωπή του ανώνυμου πλήθους των χειροκροτητών. Οι υστερικές φωνές που καλούσαν σε εξέγερση τον ελληνικό λαό αποσοβήθηκαν, τα προβλήματα φυσικά δεν λύθηκαν, τουναντίον επιδεινώθηκαν! Τις πταίει, αν όχι αυτή καθαυτή η Αγία Δημοκρατία, η οποία εξαχρείωσε τους αγελαίους υπηκόους της, μετατρέποντάς τους σε όντα της εποχής οπόταν ο προάνθρωπος κινούταν στα τέσσερα;

Το άταφο πτώμα χρειάζεται τον φιλότιμο νεκροθάφτη του. Η μαύρη ελπίδα των ευσυγκίνητων, των ρομαντικών, ώστε να προχωρήσουν στην ταφή απέβη μάταιη. Η Αγία Δημοκρατία οδηγεί εκ νέου τους υπηκόους της στην παραφροσύνη της κάλπης, αφού πρότινος η αγελαία αποχή από μέρους του εκλογικού σώματος γιγαντώθηκε και το αίτημα περί της μαχητικής ανατροπής της υποσκελίστηκε από μείζον σε ολέθριο ή ανέξοδο. Η Αγία Δημοκρατία είναι καταδικασμένη να ζήσει μέσα από την τανάπαλιν θεαματική ψευδοάρνησή της από τις κομματικές συμπεθέρες και τους ασυνείδητους ψηφοφόρους, καταδικασμένη δε να ανασυντεθεί εκ της κόνεως της, αν δεν πεθάνουμε πρώτοι εμείς οι οποίοι την πολεμούμε ολοκληρωτικά! Χωρίς θυσίες, δεν υφίσταται Επαναστατικός Εθνικιστικός Αγώνας! Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

'ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ', ΜΕΡΟΣ 4ο

'Ας τους αφήσουμε να μηρυκάζουν την αθλιότητά τους, δεν είναι άξιοι να τους κηρύξουμε την αλήθεια'. (Μαρκήσιος ντε Σάντ)

Το τίμημα της ελευθερίας καλείται, κάθε Ριζοσπάστης Εθνικιστής, να πληρώσει ως αντίτιμο της πολεμικής στάσης του απέναντι στα μεγάλα ζητήματα του καιρού του, τα προβλήματα του λαού του, την μοίρα του έθνους του, την τύχη της πατρίδας του. Σε όσα πιστέψαμε αληθινά και δεν κιοτέψαμε ποτέ μας γι' αυτά, στις ατέλειωτες προκλήσεις που τέθηκαν και ξεπεράστηκαν, αλλά και στις παγίδες που παρεμβλήθηκαν στην πορεία μας, δεν έχουμε παρά να πιούμε στην υγεία τους, μα προ πάντων στην υγειά των εχθρών μας, στην υγειά όλων εκείνων οι οποίοι ξερνώντας αγόγγυστα την χολή τους εναντίων μας, το μόνο που επέτυχαν είναι να δυναμώσουν πρωτίστως εμάς τους ίδιους αλλά και να δικαιώσουν τις επιλογές μας!

Ορίσαμε την συνάντηση της θεωρίας με την πρακτική ως αναγκαιότητα απεγκλωβισμού και απαγκίστρωσης από τις ακροδεξιές καρικατούρες, τους γραφικούς, τους γυμνοσάλιαγκες της γαλάζιας πολυκατοικίας, η οποία απ' ό,τι φαίνεται μέσα της χωρά πολλούς πολιτικούς λαγούς. Η αναγκαιότητα αυτή γίνεται αδιαμφισβήτητη πράξη μέσα από την λυσσώδη επίθεση στο υπάρχον, μέσα από την επιβεβλημένη ανάληψη ευθύνης των πράξεων που απελευθερώνουν δίχως άλλο αντάλλαγμα το ενεργό υποκείμενο, κυρίως μέσα από τα επικίνδυνα μονοπάτια της αφοσίωσης στον επαναστατικό αγώνα. Το τίμημα της ελευθερίας συναρτάται της τόλμης του καθενός εξ ημών/υμών να πράττει κατά συνείδηση. Ανδρωθήκαμε σε μια γαμημένη κοινωνία στην οποία βασιλεύει η μαλθακότητα, η νωθρότητα, η γκλαμουριά και το πρότυπο του γιάπη.

Ήλθε η ώρα της ευθύνης, ήλθε η ώρα να αλλάξουν άρδην τα πράγματα στην ριζοσπαστική εθνικιστική ιδέα. Ήλθε η ώρα να χτυπηθούν κορμιά, φοβισμένοι άνθρωποι να κινδυνεύσουν για πρώτη φορά στη ζωή τους, τα αλλοτινά παθητικά υποκείμενα να στοχαστούν για πρώτη φορά, οι καρδιές να εκραγούν από εθνικιστικό παλμό, οι μασκαράδες να ξεπροβοδίσουν τον κακό εαυτό τους, ώστε να ανταμώσουν για πρώτη και τελευταία φορά τους ομοίους τους στις πύλες της εθνικιστικής κόλασης, της κολασμένης αντίληψης του κόσμου μας. Ήλθε η ώρα να αγωνιστούμε πραγματικά! Ήλθε η ώρα ν' αλλάξουμε τον κόσμο της μιζέριας, η ώρα να τον καταστρέψουμε! Ήλθε η ώρα να αναγεννηθούμε μέσα από τις στάχτες μας!

Στα έπη της φανταστικής λογοτεχνίας 'Ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα' του Robert W. Chambers και 'Νεκρονομικόν' του Howard P. Lovecraft, αποτυπώνεται η ανθρώπινη φρίκη σε όλη της την ένταση. Η φρίκη την οποία βιώνουμε στο πετσί μας εξαιτίας της αδιαφορίας και της παθητικότητας. Όσον αφορά το 'Βασιλιάς με τα Κίτρινα', αυτό προσεγγίζει το αποκορύφωμα του κοσμικού φόβου. Η πλοκή του 'Νεκρονομικόν' αναφέρεται σε πανάρχαιες σέκτες υψηλής μαγείας, και ένα ακατονόμαστο βιβλίο γραμμένο από τον φανταστικό χαρακτήρα Abdul Alhazred, έναν ποιητή το κισμέτ (πεπρωμένο) του οποίου ήτο να καταβροχθισθεί από διάφορα αόρατα πλάσματα στο μέσο της αγοράς της αρχαίας Δαμασκού. Στο αριστούργημα τρόμου 'Η Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου' του Edgar A. Poe, η πανούκλα, άλλως ο Κόκκινος Θάνατος έχει απλώσει τα φτερά της/του πάνω στην χώρα και οι άνθρωποι πεθαίνουν μαζικά μέσα στους πόνους και την αιμορραγία. Στο εξίσου φρικιαστικό 'Ιστορίες για αραχνιασμένα κρανία' του Ambrose Bierce', όπου ούτε λίγο-ούτε πολύ, άλλοτε άψυχα αντικείμενα σπάνε τη σιωπή τους, άλλοτε παραμένουν βουβά στοιχεία διάφορων καταστάσεων. Παρόμοια αριστουργήματα λογοτεχνίας μπορούν να αποδώσουν καρπούς στην σκέψη του Ριζοσπάστη Εθνικιστή, αντί να γεμίζει με σκατά τον εγκέφαλό του, παρακολουθώντας 'εκπομπές εθνικού προβληματισμού'.

Στον σαδιστή αριστοκράτη Marquis de Sade ανήκει η πατρότητα της φράσης 'η τρομοκρατία στη λογοτεχνία ισοδυναμεί με την συγγραφή λογοτεχνικών τερατουργημάτων ή καταραμένων βιβλίων, η μελέτη των οποίων προκαλεί χάος στο μυαλό και έχει τη δύναμη να λειτουργήσει ως κινητήριος μοχλός στην διάπραξη πραγματικών εγκλημάτων από τους μελετητές των'. Τα δεινά που δύναται να προκαλέσει ο συγγραφέας ενός βιβλίου είναι μη υπολογίσιμης χρονικής διάρκειας και έκτασης. Συνεπώς, ένα τέτοιο λογοτεχνικό δημιούργημα μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς επί μακρόν και ύστερα από τον θάνατό του. Στις προθέσεις του συγγραφέως έγκειται κατά πόσο τα ηθικά διλήμματα που καυτηριάζει θα προκαλούν όλεθρο ες αεί. Η λογοτεχνική τρομοκρατία είναι η υψηλή μαγεία της εξεγερσιακής θεωρίας, καθότι δεν μετέρχεται όπλα, τουναντίον στρέφει προς άλλη κατεύθυνση τα όπλα, τα δίνει απλόχερα στους αυτόχειρες ώστε να τα στρέψουν εκείνοι με την σειρά τους εναντίων των υπευθύνων για την δυνητική αυτοχειρία τους. Η τρομοκρατία των λέξεων μπορεί να αποκωδικοποιήσει ένστικτα, να μιλήσει βαθιά στην ψυχή του ατόμου, να καταστεί το απόλυτο όπλο τρομοκρατίας, καθότι είναι πολύ πιο επικίνδυνη ακόμα και από τις βόμβες και τα μαχαίρια.

Στα πονήματα της λογοτεχνικής τρομοκρατίας μπορούν να συμπεριληφθούν πολλά, γνωστά ή λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό. Παραδείγματος χάριν, το 'Η Επιστήμη του Ανταρτοπολέμου' του Γερμανού αναρχικού Johann J. Most ή το 'Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών' το οποίο αποτελεί κόκκινο πανί για την άκρα αριστερά, καθότι το παρουσιάζουν ως πλαστογράφημα. Ο πολωνικής καταγωγής συγγραφέας Joseph Conrad στο έργο του 'Μυστικός Πράκτωρ', ανάφερε χαρακτηριστικά πως 'η τρέλα από μόνη της είναι τρομακτική, καθότι το υποκείμενο της δεν μπορεί να εξευμενιστεί ούτε με απειλές, ούτε με πειθώ, ούτε ακόμα και με δωροδοκία'.

Πρόσθεσε δε πως μια πράξη προκειμένου να χαρακτηριστεί τρομοκρατική (όπως συμβαίνει στα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα) πρέπει να διακρίνεται από άλλες επιθετικές ενέργειες για τον παραλογισμό-το βλάσφημο στοιχείο που διέπει τα κίνητρα της. Κοινός παρανομαστής είναι η προπαγάνδα μέσα από τις πράξεις, άλλως η ένοπλη προπαγάνδα.

Στην Γερμανία του 20ου αιώνος, ο Δρ. Wolfgang Huber μετά της γυναικός του, ίδρυσαν την γνωστή 'Σοσιαλιστική Κολλεκτίβα Ψυχασθενών' της Χαϊδελβέργης. Στο πλαίσιο αυτής, ο προαναφερθείς εκπαίδευε τους 'ασθενείς' του, ούτως ώστε να πολεμήσουν ως τρομοκράτες αυτή τη φορά το σύστημα που τους κατέστησε ασθενείς. Τα σλόγκαν που χρησιμοποιούσαν ήταν: 'Θεραπεία μέσω της Βίας', 'Βόμβες για την υγεία της ψυχής', 'Σκοτώστε για Εσωτερική ισορροπία'.

...συνεχίζεται!