Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

TO K.K.E. ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΣΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ




ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΤΡΕΞΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ τις αδρές γραμμές της την ιστορία του Κ.Κ.Ε. ή βυθισθή στην ιστορία κάποιου από τους αγώνες του, δεν μπορεί παρά να αισθανθή μόνο θαυμασμό και σεβασμό. Διότι το Κ.Κ.Ε. είναι κόμμα θυσίας και μάχης. Και διότι χιλιάδες επώνυμα και ανώνυμα μέλη του βάδισαν προς το θάνατο εθελοντικά με το χαμόγελο στα χείλη, προτιμώντας να θυσιάσουν τη ζωή τους παρά να απαρνηθούν τα ιδανικά τους. Είχαν ακλόνητη πίστη στο δίκαιο του αγώνα κι αυτή η πίστη, έστω και λαθεμένη, καθαγιάζει τον άνθρωπο. Εμπνέει το σεβασμό.
Το πρόβλημα είναι ότι οι κομμουνισταί έχουν πίστη αλλά δεν έχουν γνώση. Δεν γνωρίζουν ότι, προβαίνονταςσε μια συγκεκριμένη επιλογή, επέλεξαν ήδη την καταστροφή του Έθνους είτε του Λαού είτε του Κ.Κ.Ε. ή και -- συνήθως -- όλων μαζί. Πρόκειται για τα λεγόμενα «ιστορικά λάθη του κόμματος», που πολλά παραδέχεται και το Κ.Κ.Ε. Αλλά κατόπιν εορτής.
Φυσικά, όποιος εκ των προτέρων γνώριζε και συνειδητά διάλεξε το «λάθος», είναι προδότης. Αυτή όμως η κατηγορία πρέπει να αφεθεί μόνον ως συμπέρασμα αδιάσειστο μέσα από εξ ίσου αδιάσειστα στοιχεία.
Η ιστορία του Κ.Κ.Ε. παραθέτει και τα ιστορικά λάθη και, σε ορισμένες περιπτώσεις, το άσφαλτο συμπέρασμα για την προδοσία. Στα κείμενα όμως που ακολουθούν δεν θα γίνουν χαρακτηρισμοί ούτε θα επιμερισθούν ευθύνες. Θα δοθούν μόνον στοιχεία που έχουν το κύρος της αυθεντίας. Και ο αναγνώστης θα κρίνη με το χέρι στην καρδιά. Διότι: το ζητούμενο δεν είναι η καταδίκη και πολύ λιγότερο η άδικη καταδίκη ενός πολιτικού κόμματος. Το ζητούμενο είναι η γνώση, ώστε η αλήθεια να προλαμβάνει το λάθος. Χρέος κάθε υπεύθυνου Έλληνα είναι η πρόληψη μιας συμφοράς -- μικρής ή μεγάλης στ' ανθρώπινα και στα εθνικά μέτρα -- και όχι η καταστολή των συνεπειών μιας συμφοράς. Πολύ λιγώτερο δε, και πολύ πιο άχαρο, χρέος είναι η τιμωρία των ενόχων. Σχεδόν μάταιο, εφ' όσον το τίμημα θα έχει πια πληρωθή από ολόκληρο το Λαό, από δικαίους και από αδίκους. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι ένοχοι και οι άδικοι δικαιούνται να παριστάνουν και τον τιμητή των αθώων που οι ίδιοι αδίκησαν. Δικαιούνται όμως να ζητήσουν την επιείκεια, την κατανόηση και τη συμπόνοια, αφού παραδεχθούν το λάθος τους. Τα βασικώτερα ιστορικά λάθη του Κ.Κ.Ε. μπορούν να ιεραρχηθούν λεπτομερώς στα ακόλουθα γεγονότα της Ελληνικής Ιστορίας:
Πρώτον: Το Κ.Κ.Ε. υπονόμευσε, με συγκεκριμένες αποφάσεις του και πράξεις του, υπέρ όλων των αγώνων του ελληνισμού στη Μικρά Ασία. Στη συνέχεια υπονόμευσε σταθερά και κατ' εξακολούθηση όλη τη στρατιωτική ετοιμότητα της εθνικής άμυνας μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δεύτερον: Υπονόμευσε όλο το εθνικό, προοδευτικό και αναγεννητικό έργο των κυβερνήσεων των Φιλελευθέρων υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Χαρακτήρισε εκείνον, που κατά κοινή συνείδηση είναι ο Δημιουργός της Νεωτέρας Ελλάδος και ο θεμελιωτής των πιο προηγμένων δημοκρατικών και κοινωνικών θεσμών, σαν «Βενιζέλο-Πόλεμο» και σαν «πράχτορα των ξένων ιμπεριαλιστών», τις δε δημοκρατικές φιλελεύθερες κυβερνήσεις του σαν «φασιστική κυβέρνηση» και σαν «όργανο της πλουτοκρατίας».
Τρίτον: Υπονόμευσε, στην κρισιμότερη φάση του, τον εθνικοαμυντικό και εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του Έθνους εναντίον της φασιστικής επιδρομής του Μουσσολίνι και αντιτάχθηκε στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου.
Τέταρτον: Διέσπασε την Εθνική Αντίσταση κατά την Κατοχή εξαπολύοντας πόλεμο εναντίον όλων ανεξαιρέτως των άλλων δυνάμεων της Εθνικής Αντιστάσεως, τις οποίες και εξόντωσε -- με εξαίρεση τον ΕΔΕΣ, αιματοκυλίοντας τον ελληνικό Λαό, κάτω από τη φασιστική μπότα της τριπλής εχθρικής Κατοχής.
Πέμπτον: Εξαπέλυσε, στη συνέχεια της αιματηρής τρομοκρατίας, τα Δεκεμβριανά στην Αθήνα εναντίον της Κυβερνήσεως της Απελευθερώσεως και, στη συνέχεια, το συμμοριτοπόλεμο (ή, όπως τον ονομάζει, «εμφύλιο») σωρεύοντας επί των ερειπίων και των πτωμάτων της Κατοχής σωρούς εθνικών ερειπίων και μυριάδων νεκρών σε αμφότερες τις πλευρές του πυρός.
Έκτον: Προχώρησε στην ένοπλη αναμέτρηση, κατά τα Δεκεμβριανά και κατά το συμμοριτοπόλεμο, ενώ η ηγεσία του Κόμματος τελούσε εν πλήρει συνειδήσει εκ των προτέρων ότι ο αγώνας της ήταν εκ των προτέρων χαμένος -- διότι το Κ.Κ.Ε. είχε εκχωρηθεί από τον Στάλιν στο δημοκρατικό, κοινοβουλευτικό, πολυκομματικό στρατόπεδο της Δύσεως. Και, όταν τα πάντα είχαν κριθή στον πόλεμο και στην πολιτική σκακιέρα, απέκρουσε στο Γράμμο τη συμφιλιωτική πρόταση εθνικής ενότητος το 1948 προκαλώντας έτσι τον αποδεκατισμό των μαχητών του Κ.Κ.Ε. και την αυτοεξορία τους στις Ανατολικές Χώρες.
Έβδομον: Με σειρά αποφάσεών του, μετά από εντολή της Κομμουνιστικής Διεθνούς και της Κομμουνιστικής Βαλκανικής Ομοσπονδίας, εφήρμοσε την πολιτική «ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη», εκχωρώντας έτσι ένα τμήμα της Ελλάδος στους Σλάβους.
Όγδοον: Οργάνωσε, σε συνεργασία με Ξένες Δυνάμεις, το διαμελισμό της Ελλάδος σε δύο χωριστά κράτη. Και εφήρμοσε υπέρ των Ξένων Δυνάμεων το σχέδιο διαμελισμού της χώρας κατά τον ανταρτοπόλεμο 1946-1949.
Ένατον: Έφαγε όλα τα παιδιά του. Και για μεν τους ηγέτες του κομμουνιστικού ένοπλου αγώνα επενήργησε ως Νέμεσις, για δε τους μαχητές και τον βίαια επιστρατευμένο στρατό του ΔΣΕ επενήργησε ως εχθρική σφύρα, που έθραυσε τη ραχοκοκκαλιά του ολιγάριθμου Έθνους και βύθισε τον ελληνισμό στον ατέρμονα μιας τριακονταετούς εθνικής τραγωδίας. Θέρισε το άνθος της ελληνικής Φυλής.
Δέκατον: Μετά τη νομιμοποίηση του το 1974 συνεχίζει επί δέκα χρόνια να ακολουθεί τα βήματα προς το παρελθόν και να καλή τους κομμουνιστές και τους άδολους νέους της Ελλάδος να ακολουθήσουν τα λάθη του κηρύσσοντας με όλα τα μέσα έναν άγριο «ρεβανσισμό».
Αν αυτά είναι απλώς «λάθη» ή «θανάσιμα αμαρτήματα» όπως τα ονόμασε ο Ν. Ζαχαριάδης, καμμιά σημασία δεν έχει για το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα υπήρξε εθνική συμφορά.
Στις σελίδες, που έρχονται, θα εξετάσουμε σε δέκα χωριστά κεφάλαια καθένα από τα Δέκα Θανάσιμα Αμαρτήματα του Κ.Κ.Ε. με το συνοπτικότερο και τον ψυχρότερο δυνατόν τρόπο. Ως μαρτυρίες θα χρησιμοποιηθούν αυθεντικά κείμενα του Κ.Κ.Ε. που το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν αμφισβητεί. Αντίθετα τα έχει δημοσιεύσει σε επίσημες κομματικές εκδόσεις -- τον κύριο όγκο τους μετά τη νομιμοποίησή του το 1974. Μόνον επιβοηθητικά θα γίνη χρήση, πολύ περιωρισμένη μάλιστα, κειμένων που προέρχονται από την προσωπική μαρτυρία εξεχόντων πολιτικών αναστημάτων της χώρας, που, ως Πρωθυπουργοί της Ελλάδος, κατέθεσαν στην Ιστορία όσα είδαν και γνώρισαν.
Εξυπακούεται ότι ο διάλογος πάνω σε τούτα τα θέματα είναι επιβεβλημένος και πολύ επιθυμητός. Αρκεί να τον επιθυμή και το Κ.Κ.Ε.


Απόσπασμα απο το βιβίο:
Ν. Ι. ΜΕΡΤΖΟΣ ΤΑ ΔΕΚΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.

Επίσημα κείμενα:
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ Μάρτιος 1984

ΠΟΣΤΕΡ ΕΠΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΕΒΡΑΙΟ












Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Αρχείο 71, Terminal 119 και λοιπά ανθελληνικά αποβράσματα...




Το Αρχείο 71 εδρεύει σε παρανόμως κατειλημμένο κτήριο, συγκεκριμένα σε ένα παλιό νεοκλασικό στη συμβολή Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων στην καρδιά των Εξαρχείων. Οι καταληψίες ειρωνεύονται τους νόμιμους ιδιοκτήτες του, προτρέποντάς τους να τους δώσουν συχαρίκια επειδή δεν μετέτρεψαν, λέει, τον χώρο του οικήματός τους σε άλλη μια καφετέρια, από τις πολλές που άλλοτε υπήρχαν επί της οδού Καλλιδρομίου. Στον χώρο του κτηρίου έχουν βρει πολιτική στέγη διάφορες ομάδες, υποστηρικτές της αυτονομίας. Η Μιγάδα, μια ομάδα φεμινιστριών της αυτονομίας, οι αυτόνομοι "σκακιστές" ΣΑΧ και οι μητροπολιτάνοι Metro tools.

Επειδή όμως, όπου κλάψα κι αντιφασισμός σπεύδουν οι antifa πρώτοι, δεν θα μπορούσαν να λείψουν και άλλες "αγαπημένες" φράξιες από την όλη φάση. Τα μεταμφιεσμένα τσιράκια των πρώην Terminal 119 (ελληνικό παράρτημα του γερμανικού Café Morgenland) συνεχίζουν να χύνουν ανενόχλητοι το ανθελληνικό δηλητήριό τους μέσα από τις φιέστες που διοργανώνουν κατά καιρούς σ' αυτό το χώρο. Η εξύμνηση του "ολοκαυτώματος" κατέχει ιδιαίτερη θέση στην ατζέντα τους.

Στις φιέστες αυτές ενίοτε συμμετέχει και η ΕΒΡΑΙΑ και όχι Ελληνίδα όπως κάκιστα και σκοπίμως την αναφέρει το Wikipedia, ιστορικός Ρένα Μόλχο. Η ίδια, όντας πρώην μέλος των Terminal 119 και συνάμα πανούργα Εβραία διαχώρισε την θέση της, έπειτα από παροιμιώδεις διαπληκτισμούς με τους πρώην συνεργούς της, επιδιώκοντας να κοινοποιήσει το πόσο μεγάλη αγάπη έχουν οι Εβραίοι για τους Έλληνες, τονίζοντας μάλιστα πως η Ελλάδα ήταν πάντοτε μια πατρίδα στην οποία οι Εβραίοι μπορούσαν να βρίσκουν άσυλο και στοργή, όταν "άδικα καταδιώκονταν" στην ιστορία. Αναλυτικά όσα η ίδια έγραψε τότε μπορείτε να διαβάσετε και να αηδιάσετε εδώ:


και εδώ ένα ανάλογο δείγμα γραφής της...



Η εκδήλωση "Αντισημιτισμός μετά το 1945" και οι διάφορες άλλες που έχουν πραγματοποιηθεί στον εν λόγω χώρο, προδιαθέτουν τους περίεργους, ωστόσο όχι εντελώς ανυποψίαστους επισκέπτες του ότι "απαγορεύεται δια ροπάλου η είσοδος σε αντισημίτες". Αντιλαμβάνεστε τον δογματισμό-σκοταδισμό που κυριαρχεί στις τάξεις αυτών των ανθρωποειδών και καταπώς αντιλαμβάνονται την ελευθερία της έκφρασης στους υπολοίπους. Δεν αντέχουν καν τον διάλογο, όπως ούτε καν την διατύπωση ερωτημάτων. Αλλά τι μπορεί κανείς να περιμένει από τους φιδόμορφους σταυρωτές του ίδιου του Χριστού!



Κάνοντας στο σημείο αυτό μια παρένθεση, ας πούμε δυο λόγια σχετικά με το περίφημο "ολοκαύτωμα" από μια διαφορετική οπτική γωνία. Στα περίφημα ολοκαυτώματα της αρχαιότητας ολόκληρο το ζώο προσφερόταν στο θεό και καιγόταν. Τέτοιου είδους θυσίες προσφέρονταν στη λατρεία των ηρώων και των νεκρών. Το αίμα του ζώου δεν το δεχόταν ο
βωμός, αλλά ένα χαμηλότερο θυσιαστήριο, η εσχάρα. Άλλες φορές το αίμα χυνόταν πάνω στο χώμα ή στον τάφο ή στον τύμβο. Οι όροι που χρησιμοποιούσαν για τέτοιου είδους θυσίες ήταν σφαγιάζειν και εναγίζειν κι όχι θύειν όπως στις θυσίες για τους θεούς.



Το ολοκαύτωμα υπήρξε μια βάναυση και ανατριχιαστική ιερατική τελετουργία στην οποία επιδίδονταν από πάρα πολύ παλιά οι Εβραίοι συμφώνως προς τα ιερατικά τους καθήκοντα. Επομένως, το πραγματικό ολοκαύτωμα υπήρχε πολύ πριν το κατασκευασμένο “ολοκαύτωμα”. Στο πρώτο μάλιστα, γίνονταν θυσίες νηπίων και ζώων. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ:


Όταν οι Εβραίοι κοπανάνε τις καλυμμένες με τα κακέκτυπα μαύρα καουμπόικα καπέλα κεφάλες τους μυξοκλαίγοντας μπροστά στο τείχος των δακρύων της Ιερουσαλήμ, μόνο και μόνο επειδή ο Θεός δεν τους προτίμησε, ώστε να είναι αυτοί οι εκλεκτοί του, αυτό ακριβώς αποδεικνύουν. Την εμμονή τους στην παραπλάνηση και την λατρεία του ψεύδους ανά τους αιώνας. Ακόμη κι όταν βρίσκονται καμπουριαστοί σιμά στο τείχος και προσκυνούν, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εκλιπαρούν ή και να κατηγορούν τον Θεό, ώστε να τους δίνει δύναμη να συνεχίζουν τα εγκλήματά τους! Εξ ου και ο χαρακτηρισμός “αιώνιος Εβραίος”…

Εξίσου χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως αντιμετωπίζονταν οι Εβραίοι εξαιτίας της γλοιώδους αυτής αντιφύσης τους είναι το πώς αποτυπώνονταν στις προπαγανδιστικές αφίσες των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών, όταν επρόκειτο να απεικονιστεί το χαρακτηριστικού δείγμα του Υπανθρώπου. Μια κλασική εβραϊκή φιγούρα αρκούσε, όπως μπορείτε να δείτε ιδίοις όμμασι με μια απλή αναζήτηση στην λέξη Untermensch. Όλοι οι τύποι που προσιδιάζουν στο μοντέλο του Υπανθρώπου, δίχως την παραμικρή αμφιβολία είναι κρυπτοεβραίοι.
Εβραίοι υπάνθρωποι, μην ξεχνάτε ποτέ τι έλεγε ο Στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης. Βάλτε το καλά στο αρρωστημένο μυαλό σας. “Έλληνες, ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω”…

Αφίσα απο την Εθνικοσοσιαλιστική Οργάνωση Ολική Αντίσταση


Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ! ΑΠΕΞΑΡΤΗΘΕΙΤΕ ΣΥΝΤΟΜΑ…





Σύμφωνα με τον ορισμό που δίδεται μέσω ενός δημοφιλούς πλέον συγγράμματος που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και αυτούσιο βρίσκετε εδώ:



“Οι ψυχολογικές επιχειρήσεις, είναι σχεδιασμένες ψυχολογικές δραστηριότητες στην ειρήνη και στον πόλεμο, που απευθύνονται προς εχθρικό, φιλικό και ουδέτερο ακροατήριο, με σκοπό να επηρεάσουν τη στάση και τη συμπεριφορά τούτου, ευνοϊκά σε πολιτικά και στρατιωτικά θέματα. Περιλαμβάνουν ψυχολογικές ενέργειες, ψυχολογικόν πόλεμο και ψυχολογικές επιχειρήσεις σταθεροποιήσεως, διεξάγονται δε σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, εθνικό, πολιτικό, κοινωνικό, θρησκευτικό κ.λ.π. και αναλαμβάνονται κατόπιν σχεδιάσεως για την επίτευξη του επιθυμητού ψυχολογικού αποτελέσματος."

Άπαντες πρέπει να γνωρίζετε ότι πέραν όλων των σημαντικών που αναφέρονται στο εν λόγω σύγγραμμα, υπάρχει κι ένας τομέας της στρατιωτικής τέχνης ή αλλιώς της τέχνης του πολέμου, ο οποίος ονομάζεται "ψυχολογικός πόλεμος". Μέρος του ανταρτοπολέμου, ο οποίος βάσει του επιτυχημένου ορισμού που του δίδεται σε ένα παλιό εγχειρίδιο της CIA, δεν παύει να λογίζεται από τη φύση του κι αυτός ως ένας “πολιτικός πόλεμος”, είναι ο ψυχολογικός πόλεμος. Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Το διαδίκτυο βρίθει τέτοιων εγχειριδίων! Γρηγορείτε…

Το σύγγραμμα αυτό, διδάσκεται (η διδασκόταν) στη σχολή μονίμων αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού. Όπως αναφέρεται στο Τμήμα Δ’ ή αλλιώς στην ακροτελεύτια διάταξη του άρθρου 120 του Συντάγματος που προέκυψε, ως αυτό αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 27ης Μαΐου 2008 της Η’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων: “H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.”

Στις πρώτες γραμμές του παλιού καλού εγχειριδίου “Leaderless Resistance” ή “Ακέφαλη Αντίσταση”, του Λευκού εθνικιστή Louis Beam από το Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο απ’ όσο γνωρίζουμε κυκλοφορεί και στα ελληνικά, αναγράφεται χαρακτηριστικά: “It is duty of every patriot to make the tyrant’s life miserable”. Σε ελεύθερη ελληνική μετάφραση: “Είναι χρέος κάθε πατριώτη να κάνει τη ζωή του τυράννου δύσκολη.”

Η βασική ιδέα που πρέπει να αποκομίσετε όλοι σας από την παράθεση αυτή είναι η εξής: η αντίσταση στο τυραννικό καθεστώς που υφίσταται εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα, όχι μονάχα είναι επιβεβλημένη, τουναντίον είναι πέρα για πέρα δίκαιη. Η αντίσταση αυτή δεν είναι προϊόν πολιτικού θυμού ή στείρας ανυπακοής προς το καθεστώς, αλλά αντιθέτως αποτελεί πατριωτικό καθήκον όλων. Οι αποκρουστικοί εκπρόσωποι της δημοκρατικής τυραννίας πούλησαν δίχως αιδώ τον εθνικό πλούτο της πατρίδος μας, υπονόμευσαν σε σημείου ξεπουλήματος την εθνική κυριαρχία, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον όποιον υπέστειλαν την ελληνική σημαία και την περηφάνια μας, όπου αυτό κρίθηκε “σωτήριο” παρ’ αυτών. Επί το ακριβέστερο, οσάκις αυτό αποτέλεσε απαραίτητη συνθήκη για την πολιτική επιβίωσή τους. Όντες πολιτικά ανυπάκουοι στους αχρείους, θα τους στερήσουμε την σαδιστική χαρά να μας εξουσιάζουν.

Υπό άλλες συνθήκες, η ανατροπή του φαύλου αυτού καθεστώτος των φαύλων, αποτελεί την ιερή αποστολή του Ελληνικού Στρατού. Ωστόσο, η μνημειώδης αποχαύνωση και η υπεραξία της καριέρας για τους στρατιωτικούς κάθε κλίμακας, η οποία έχει λάβει διαστάσεις αίσχιστου βαθμού, δεν συνέτειναν σε μια τέτοια προοπτική εξόδου από την μιζέρια της δημοκρατίας. Ακόμα και οι πλέον ρομαντικοί θιασώτες του ευφυολογήματος “έρχεται ο λοχίας”, απογοητεύτηκαν. Μήτε λοχίας, μήτε στρατηγός ενεφανίσθησαν εις το λαμπρό πεδίον της δόξης. Το πεδίον της μάχης περιμένει όλους όσοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν και ζουν για τον πόλεμο!

Σήμερα ο ψυχολογικός πόλεμος που δεχόμαστε από τα παπαγαλάκια της “ενημέρωσης”, δεν θεωρείται πόλεμος, αλλά δημοσιογραφία και ενημέρωση, πράγμα που φυσικά είναι ένα αισχρό ψέμα. Όπως αναφέρεται ρητά στο εγχειρίδιο που παρατέθηκε στην αρχή του κειμένου, ο μόνος τρόπος για να αντισταθεί το θύμα (κοινωνία - άτομα) στον ψυχολογικό πόλεμο που ασκούν, δεν είναι άλλο από το να αντιληφθεί ότι είναι στόχος ψυχολογικών επιχειρήσεων.

Τα βήματα κατάκτησης μιας σύγχρονης Ευρωπαϊκής, οικονομικά “ασθενικής” χώρας, αποτελούν συγχρόνως και τα κύρια χαρακτηριστικά τα οποία επιβεβαιώνουν την ποικιλότροπη κατοχή την οποία υφιστάμεθα. Μολονότι, το περιεχόμενο της κατοχής, σε κάθε εποχή, μπορεί να διαφέρει, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή δεν υφίσταται ως τέτοια. Παραθέτουμε ορισμένα σημάδια τα οποία επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς μας…

Οι διεθνείς τοκογλύφοι επέλεξαν μια απολύτως διεφθαρμένη πολιτική και οικονομική ελίτ να μας κυβερνήσει. Δίχως να το αξίζει, δίχως να εκλεγεί με τις ευλογίες του ελληνικού λαού. Τα αποτελέσματα των εκλογών μαγειρεύονται, κατά τον ίδιο τρόπο που μαγειρεύονται και οι δημοσκοπήσεις. Επικρατεί η ποσοτική – αφαιρετική λογική στην πρόθεση ψήφου του τάδε ή του δείνα κόμματος και όλα προκαθορίζονται. Έπειτα ο ένας κατηγορεί τον άλλο με το επιχείρημα “μα εσύ τους ψήφισες”. Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν τους ψήφισε. Τουναντίον, αυτό – εκλέχθηκαν με τις ευλογίες των διεθνών τοκογλύφων…

Όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ανήκουν σ’ αυτό το είδος. Στις έξωθεν εκλεγμένες ελίτ επαγγελματιών πολιτικών. Μηδεμιάς εξαιρουμένης αυτών, σύμπασες προκάλεσαν οικονομικό μαρασμό, διέλυσαν τον κρατικό μηχανισμό μέσω της εσκεμμένης πολυνομίας και των αναρίθμητων “παραθύρων” που έκαναν αμφίσημο το γράμμα του νόμου. Κατ’ αυτό τον τρόπο, το κοινωνικό πάρεργο μετετράπη σε εργολαβία της μπολσεβίκικης γραφειοκρατίας, η οποία έγινε ο δυνάστης της υγιούς λειτουργίας του, ενόσω οι απαιτήσεις που προκαλούν όλα τα ως άνω, δημιουργούν μια άνευ προηγουμένου εκτόξευση των απαιτήσεων για την επιβίωση των Ελλήνων πολιτών. Καμία εξ αυτών δεν ικανοποιείται, έστω τύποις, αντιθέτως αρχίζουν τα ελλείμματα, η γκρίνια και η ανταρσία…

Για το φαινομενικό, κατά το δοκούν, φούσκωμα της οργής και την αποσυμπίεσή της, δημιούργησαν τους πολύχρωμους και αγανακτισμένους αντικυβερνητικούς “υπερασπιστές του λαού", ώστε να ελέγχεται καθώς θα καταλαγιάζει απολύτως η όποια αντίδραση. Ωστόσο, αυτό δεν τους αποστερεί απ’ το να διατηρούν σε διαρκή εφεδρεία τους διάφορους ανθελληνικούς θύλακες αποσταθεροποίησης της κοινωνικής ομαλότητας - κανονικότητας, άλλοτε κρατώντας τους σε καταστολή και άλλοτε δίνοντάς τους το ελεύθερο να τρομοκρατούν τους Έλληνες μέσω ανεξέλεγκτων πογκρομικών καταστάσεων.

Το Σύνταγμα, θεωρείται ότι έχει καταλυθεί, όταν πια δεν τηρούνται τα άρθρα και οι διατάξεις του, όπως επίσης όταν υπάρχει βίαιη ανατροπή του μέσω κλιμακούμενων και δυναμικών πολιτικών εκτροπών. Επειδή στην πολιτική, το στοιχείο του σχετικισμού έχει υπεισέλθει απρόσκλητο και χωρίς την άδεια των Ελλήνων, οι όροι που χρησιμοποιούνται στην νέα γλώσσα του τυραννικού καθεστώτος έχουν καταχρηστική σημασία. Οτιδήποτε λογίζεται ως ανατρεπτικό για το καθεστώς, περιθωριοποιείται ως “βία”. Οτιδήποτε απειλεί την παραμονή των υπανθρώπων αυτών στην εξουσία στηλιτεύεται ως “βία”. Το κράτος, όντας ο πιο εγωιστικός μηχανισμός, θεωρεί πως έχει το μονοπώλιο στη βία. Όταν η βία των υπηκόων του, στρέφεται εναντίον του, τότε η βία βαφτίζεται κατά το δοκούν. Άλλοτε είναι τρομοκρατία, άλλοτε είναι παραστρατιωτικές φάλαγγες, άλλοτε είναι πέναλτι σε κεφάλια πακιστανών και πάει λέγοντας…

Επειδή, άπαντα τα άρθρα και οι διατάξεις του Συντάγματος, αλλά και της ανθρώπινης λογικής, δεν τηρούνται εδώ και καμιά 40αριά χρόνια στην χώρα αυτή και επειδή το δικαίωμα της προσφυγής στη βία δεν αναγνωρίζεται με βάση τους σχετικιστικούς ορισμούς που δίνονται στα μέσα που δύναται να μετέλθει ο Έλληνας πολίτης, ως Ριζοσπάστες Εθνικιστές λαμβάνουμε αυτόκλητα το δικαίωμα στην ανταπόδοση της βίας, πρότερα θύματα της καθαρής βίας του τυραννικού αυτού καθεστώτος έπεσαν χιλιάδες συμπολίτες μας. Η “βία” των εθνικιστών φαντάζει όαση μπροστά στην κόλαση που υπόσχονται με προτεταμένα τα τροχισμένα τους δόντια οι πάσης φύσεως καραδοκούντες ύαινες…

Έλληνες χωνέψτε το! Κανείς τους δεν είναι εκλεγμένος βάσει δημοκρατικών διαδικασιών. Ούτε οι Σαμαράδες, ούτε οι Βενιζέλοι, ούτε οι Μπουτάρηδες, ούτε, ούτε…



                             
                                 ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ: ΚΑΡΚΙΝΟ Σ’ ΟΛΑ ΣΑΣ ΤΑ ΣΟΓΙΑ!

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ​Σ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ


Κράτος δεν ξεχνώ - Κράτος θα σε εκδικηθώ (Πάτρα μετα τον Θάνατο του Θανάση Λαζανά)




Ένας πρωτοφανής και στοχευμένος πόλεμος κατά της εθνικιστικής ιδέας μαίνεται τα τελευταία 24ωρα στην πατρίδα μας. Ένα ύπουλο σχέδιο ποινικοποίησης των ιδεών μας απεργάζεται η τυραννική συγκυβέρνηση από κοινού με τις υπόλοιπες σκοτεινές δυνάμεις του παρακράτους που ανατράφηκε παράλληλα και με τις ευλογίες των κυβερνήσεων που οδήγησαν τα πράγματα στο σημείο μηδέν. Το μείζον είναι ότι βρισκόμαστε στο αιώνιο μηδέν. Εκεί απ’ όπου όλα ξεκινούν και γύρω από αυτό περιστρέφονται ή διαδραματίζονται επ’ άπειρον.

Όσο κι αν προσπαθούν να ρίξουν παραπετάσματα καπνού, ώστε να καλύψουν τα ασυγχώρητα ανομήματα των ιδίων, εμείς θα διατηρούμε ακέραια τα αισθητήρια της ψυχής μας και θα διακρίνουμε το κρυστάλλινο από το κίβδηλο. Το αντεθνικό πολιτικό σύστημα που εξουσιάζει επί τόσες δεκαετίες την Ελλάδα, επιχειρεί να δαιμονοποιήσει την ριζοσπαστική εθνικιστική δράση, αλλά προπάντων την ριζοσπαστική εθνικιστική ρητορική, προχωρώντας σταδιακά τις δόλιες μεθοδεύσεις του. Επίκειται να ζήσουμε σκηνές απείρου κάλλους στην πολιτική σκηνή και άπαντες οφείλουμε να βρισκόμαστε σε αγωνιστική εγρήγορση.

Πολλάκις έχουμε τονίσει, ότι συστηματικά αλιεύουμε όλα όσα κρύβονται επιμελώς πίσω από τις γραμμές των κοινωνικών δρώμενων, όπως αυτά παρουσιάζονται στον τύπο και τα μέσα. Ο τρόπος με τον οποίον παρουσιάζουν το άσπρο-μαύρο και πιο συγκεκριμένα το κόμμα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ σαν τον μπαμπούλα των κατατρεγμένων είναι πέρα για πέρα έκτος κοινωνικής πραγματικότητας. Μολονότι, από θέση έχουμε τηρήσει αποστάσεις από το εν λόγω κόμμα, θα υπερασπιστούμε την αλήθεια και σ’ αυτήν την περίσταση, αλλά και σε κάθε άλλη. Όπου και όποτε αυτό χρειαστεί.

Εμφανίζονται διάφορα κατακάθια που παριστάνουν τους μετανοημένους “πρώην και νυν πιστούς” του εν λόγω κόμματος, έχοντες όλοι τους γυρισμένη την πλάτη στον τηλεοπτικό φακό και “αποκαλύπτουν” διάφορα περί την δράση και την λειτουργία του κόμματος αυτού. Ουδείς εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο ήλθαν σε επαφή ή συναλλαγή με τους καλοθελητές δημοσιογράφους, όπως επίσης ουδείς εξηγεί την ασυλία που απολαμβάνουν οι κατήγοροι αυτοί, καθότι αποδέχονται ότι συμμετείχαν και οι ίδιοι σε διάφορες έκνομες πράξεις. Συνεπώς, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για το θέατρο που διαδραματίζεται ενώπιον μας. Λίγο παρακάτω, θα παρουσιάσουμε, ίσως πρώτη φορά για τα δεδομένα του εθνικιστικού χώρου, την περίπτωση ενός Γερμανού μετανοημένου νεοναζί που έπραξε καταπώς περιγράφεται ως άνω. Η εμπειρία αποδεικνύεται πολύτιμος οδηγός σε κάθε φάση.

Η διόγκωση δίκην φούσκας του όλου θέματος αφορά την επιβολή ενός νέου πολιτικού status quo, το οποίο υπαγορεύουν οι διεθνείς τοκογλύφοι στους ανερμάτιστους πολιτικάντηδες που μας εξουσιάζουν, ώστε οι δεύτεροι αφενός να εξασφαλίσουν την πολιτική επιβίωσή τους και αφετέρου να διασφαλίσουν ότι η αποικιακή πολιτική που ακολουθείται εντός του προτεκτοράτου θα συνεχίσει κανονικά. Η σχεδόν διαφημιστική παρουσίαση των “κακών νεοναζί”, εξυπηρετεί κάποιους σχεδιασμούς που προϊδεάζουν για το τι μέλλει γενέσθαι στα ημέτερα και τι σχεδιάζουν στην πλάτη των εθνικιστών αγωνιστών.

Όπως πολλάκις συνέβη σε χώρες πέραν των ελληνικών συνόρων, διάφοροι μετανοημένοι “πρώην και νυν” ανήκοντες σε ακραίους πολιτικούς σχηματισμούς, ενέδωσαν σε προβοκάτσιες του κράτους και έσπευσαν να εξιλεωθούν μέσω της αποκήρυξης του βίαιου ναζιστικού παρελθόντος τους, αποβλέποντας σε μια ευνοϊκή αποτίμηση των ζημιών που προξένησαν, δηλαδή ευνοϊκή μεταχείρισή τους από την πλευρά του κράτους.

Χαρακτηριστική η περίπτωση του μετανοημένου βερολινέζου νεοναζί Ingo Hasselbach. Θα εξηγήσουμε παρακάτω τι και πως. Ο Hasselbach (ή Füllgrap όπως ήταν το πραγματικό επίθετό του όταν γεννήθηκε) ήταν ηγετική φυσιογνωμία στις τάξεις των εξτρεμιστικών οργανώσεων των νεοναζί στη Γερμανία από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 μέχρι και τα μέσα του ’90. Ο ίδιος είχε φυλακιστεί για διάφορες ενέργειες, πολιτικές κατά βάση, ωστόσο η πολυτάραχη ζωή του δύσκολα θα προϊδέαζε για την τελικά μοιραία, όπως αποδείχτηκε, προδοτική αντιναζιστική του κατάληξη. Ο Hasselbach είναι συγγραφέας ενός πολύ γνωστού βιβλίου με τίτλο "Führer Ex: Memoirs of a Former Neo-Nazi" (στα ελληνικά: “Πρώην Φύρερ: Οι αναμνήσεις ενός πρώην Νεοναζί”). Σήμερα ο ίδιος είναι συνιδρυτής ενός αντιναζιστικού project, του λεγόμενου EXIT, το οποίο προσφέρει πάσης φύσεως συμβουλές όσον αφορά την “απόδραση” από την ναζιστική ιδεολογία και κοινότητα. Παρόμοια project λειτουργούν σε πολλές χώρες από αποτυχημένα άτομα που πέρασαν ένα φεγγάρι από την τροχιά του εθνικοσοσιαλισμού και ύστερα διακατεχόμενοι από ενοχικό σύνδρομο προέβησαν στην καταγγελία του “αμαρτωλού παρελθόντος” τους.


Το προαναφερθέν βιβλίο του, το οποίο γράφτηκε με τη βοήθεια του Tom Reiss το 1996 και έγινε και ομώνυμο φιλμ στον κινηματογράφο, δεν ήταν και το μοναδικό. Νωρίτερα είχε συγγράψει το "Die Abrechnung: Ein Neonazi steigt aus" (στα ελληνικά: η λέξη Die Abrechnung σημαίνει ταυτόχρονα εξόφληση, ισολογισμός, εκδίκηση · άρα “Ο λογαριασμός: Ένας νεοναζί δραπετεύει) με την βοήθεια του Winfried Bonengel το 1993. Αποτέλεσμα αυτών των επιλογών του ήταν η μητέρα του να δεχτεί ένα δώρο βιβλίο-βόμβα, γλιτώνοντας την τελευταία στιγμή και από καθαρή τύχη. Κατόπιν, ο ίδιος απευθύνθηκε αυτή τη φορά στο Ομοσπονδιακό Γραφείο της Αστυνομίας, όπου ομολόγησε την συμμετοχή του σε αξιόποινες πράξεις. Βλακωδώς και απολύτως εσφαλμένα, όπως πολλάκις έχει συμβεί σε ανάλογες περιπτώσεις που έχουν ως κοινό παρονομαστή τους την έλλειψη αυτοκυριαρχίας των ατόμων. Το 1997 ο Hasselbach φιλοδωρήθηκε για τις εκούσιες μαρτυρίες του με 2 χρόνια φυλάκισης με ανασταλτικό χαρακτήρα, διότι κατ’ ομολογία του ο ίδιος ήταν αυτός που είχε προκαλέσει τον εμπρησμό κάποιου αριστερίστικου νεολαιίστικου στεκιού. Συνολικά εξέτισε περίπου 3 χρόνια στην φυλακή. Μια από τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν ήταν η υποκίνηση-προτροπή σε βία. Έχοντας ολοκληρώσει τη συγγραφή του δεύτερου βιβλίου του με τίτλο “Die Bedrohung - mein Leben nach dem Ausstieg” (στα ελληνικά: “Η απειλή: η ζωή έπειτα από την αποχώρησή μου”), ενασχολήθηκε με το ζήτημα της θανατικής καταδίκης και άλλα σε διάφορες χώρες, κυρίως στις Η.Π.Α.



Άλλη επώδυνη, ωστόσο πολύ διαφορετική περίπτωση για το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα αυτή τη φορά της Ισπανίας, αποτελεί ο δημοσιογράφος που πρωταγωνιστεί στο διάσημο κινηματογραφικό φιλμ “Το ημερολόγιο ενός Σκίνχεντ”, γνωστότερος με το ψευδώνυμο Antonio Salas. Ο Salas υποδυόμενος τον νεοναζί, είχε διεισδύσει στις οργανώσεις του κινήματος, πρωτοστατώντας μάλιστα στις συγκρούσεις, όντας πληροφοριοδότης των αρχών σε εντεταλμένη υπηρεσία, συγκέντρωνε υλικό που θα αξιοποιούσαν κατάλληλα οι διωκτικές αρχές, ώστε να στοιχειοθετήσουν κατηγορίες σε βάρος πολλών οργανώσεων και μελών του ισπανικού κινήματος. Περισσότερα για την εν λόγω υπόθεση
εδώ:



Η αναφορά μας στην περίπτωση του μετανοημένου αυτού νεοναζί μας φέρνει στο νου τις θλιβερές περιπτώσεις που αντιμετωπίζουμε επί του παρόντος, καθότι δίχως αμφιβολία αποτελούν βούτυρο στο ψωμί του καθεστώτος. Όμως, αυτό που προέχει είναι να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η κλιμακούμενη ριζοσπαστικοποίηση πολλών εθνικιστών στον ελλαδικό και όχι μόνο γεωγραφικό χώρο, οδήγησε τα πράγματα κατά ένα βαθμό στην κατάσταση που γνωρίζετε όλοι σας. Το κράτος επιχειρώντας να εξαρθρώσει όσα άτυπα γνωρίζει αλλά και όσα δεν γνωρίζει μέσω των πρώτων, στήνει μια φιέστα κατά την οποία αρχινά ένα κυνήγι μαγισσών εναντίον ολόκληρου του εθνικιστικού κινήματος, το οποίο δεν περιορίζεται στις τάξεις του κόμματος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, τουναντίον επεκτείνεται σε όλο το φάσμα του εθνικισμού και εθνικοσοσιαλισμού.

Το μεγάλο κόλπο προς την διευθέτηση των άνωθεν εντολών που λαμβάνουν οι ελληνόφωνες υπηρεσίες ασφαλείας είναι η προβολή της εικόνας αιμοσταγών Ελλήνων νεοναζί που ετοιμάζονται να καταλάβουν και την τελευταία νησίδα ελευθερίας στο νου των συμπατριωτών τους. Μέσα απ’ την εσκεμμένη δαιμονοποίηση και τις δρομολογημένες “αποκαλύψεις” που γίνονται, προοιωνίζονται καταστάσεις που ουδείς ανυποψίαστος θα πίστευε πως θα αντιμετώπιζε. Δεν ισχύει το ίδιο και για εμάς. Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως στην οργανωτική αναγκαιότητα που υπαγορεύεται υπό των συνθηκών, η οποία δεν είναι άλλη από την ακέφαλη αντίσταση ή αν θέλετε από την καλά δομημένη αντίσταση σε κλειστούς πυρήνες δράσης.

Την ιδέα αυτή διακηρύσσουμε εδώ και αρκετά χρόνια. Οι κίνδυνοι που ενέχουν οι προσωποπαγείς και νόμιμες οργανωτικές πλατφόρμες είναι το ίδιο μεγάλοι, αν δεν υπερέχουν αισθητά εκείνων που αντιμετωπίζουν οι αγωνιστές της καθαρής παρανομίας. Πολιτικό και παράνομο δεν πάνε ποτέ μαζί, όπως τουλάχιστον έχει αποδείξει η ιστορική εμπειρία των κινημάτων. Δικαίωμα στο σφάλμα έχουμε άπαντες, ωστόσο δέον είναι να διδασκόμαστε από ημέτερα ή έτερα σφάλματα που έγιναν σε άλλους χρόνους.

Το σύστημα στην παρούσα φάση δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προσφέρει πλασματική επιείκεια σε όσους οικειοθελώς υποκύψουν στις επί χρήμασι κορώνες του και θελήσουν να συνεργαστούν-καταδίδοντας συναγωνιστές-μαζί του. Όσοι κάνουν το ολέθριο για αυτούς σφάλμα να πέσουν στην παγίδα του συστήματος, έχοντας πρότερα υποκύψει στις σειρήνες με τις οποίες το ίδιο τους παραπλανεί, καλό είναι να έχουν αποφασίσει από πριν τις συνέπειες των πράξεών τους. Η προδοσία στον εθνικιστικό χώρο, επί σειρά ετών έμεινε ατιμώρητος, ωστόσο δεν θα γίνει το ίδιο και αυτή τη φορά.

Για τον λόγο ότι τέτοια θλιβερά φαινόμενα αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά εν τη γενέσει τους, καθορίστε με σύνεση τον τρόπο της πολιτικής δράσης σας. Θεωρούμε πολύ χρήσιμο να διαβάσετε διάφορα εγχειρίδια που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, αλλά και σχετικά με το ζήτημα της οργάνωσης προηγούμενα δημοσιεύματα μας. Διαλέξτε την πλευρά σας, ώστε να εκλείψουν τα παρατράγουδα…

Χρήσιμος για όσους ενδιαφέρονται να ενημερωθούν είναι και ο ακόλουθος σύνδεσμος:



Όσοι πάλι αντέχουν να παρακολουθήσουν αλώβητοι την αστεία αντιφασιστική κινηματογραφική παραγωγή “Führer Ex”, μπορούν να το κάνουν απλά μέσω:







                          ΣΚΑΒΟΥΜΕ ΕΝΑ ΒΑΘΥ ΧΑΝΤΑΚΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΡΑΚΤΟΡΑΚΙ

                             ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΚΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΡΟΥΦΙΑΝΑΚΟ



                                                         ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Οι μεγαπόλεις του 21ου αιώνα – Ταραχές και πόλεμοι για τον έλεγχο των άστεων







"Το μέλλον του πολέμου παίζεται στους δρόμους, στους υπονόμους, στις μεγάλες πολυκατοικίες και στην άτακτη παρουσία σπιτιών που αποτελούν τις ρημαγμένες πόλεις του κόσμου" Peters Major Ralph, “Our Soldiers, Their Cities”, Parameters (επιθεώρηση του Κολλεγίου Στρατιωτικού Πολέμου – ΗΠΑ), Άνοιξη 1996



Μογκαντίσου, Σομαλία, 3-4 Οκτωβρίου 1993. Μία επίλεκτη ομάδα 160 Αμερικανών ρέιντζερς, υποστηριζόμενη από 19 αεροσκάφη/ελικόπτερα και 12 οχήματα, πραγματοποιεί επιχείρηση σε φτωχογειτονιά της πόλης, προσπαθώντας να πλήξει ομάδα ανταρτών. Οι Αμερικανοί βρίσκονται στη Σομαλία εφαρμόζοντας απόφαση του ΟΗΕ, ώστε να εξασφαλιστεί η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στη χώρα η οποία σπαράσσεται για χρόνια από τον εμφύλιο πόλεμο.Μετά τη διήμερη μάχη, οι απώλειες των Αμερικανών είναι βαρύτατες: 18 ρέιντζερς είναι νεκροί και 73 τραυματίες. Οι απώλειες των Αμερικανών (ποσοστό 60% περίπου) θορύβησαν τους στρατηγικούς αναλυτές του Πενταγώνου και τους υποχρέωσαν να αναθεωρήσουν το δόγμα περί Στρατιωτικοποιημένων Επιχειρήσεων σε Αστικό Έδαφος (MOUT). Το τελικό συμπέρασμα της αρμόδιας επιτροπής, τον Δεκέμβριο του 1997, «ήταν άκρως επικριτικό για τον στρατό, αφού τον εύρισκε απροετοίμαστο για μια παρατεταμένη μάχη στους αδιάβατους, λαβυρινθώδεις δρόμους των φτωχών πόλεων».



Η «προετοιμασία» των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων για τις μάχες μέσα στο περιβάλλον των φτωχογειτονιών/παραγκουπόλεων (slums) του Τρίτου Κόσμου, άρχισε αμέσως υπό την καθοδήγηση Ισραηλινών συμβούλων. Διόλου περίεργο: οι Ισραηλινοί διέθεταν πείρα δεκαετιών από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξήγαγαν ενάντια στους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη: συνδυασμός ελεύθερων σκοπευτών και ομάδων καταστροφών, με βαρύ οπλισμό και συντριπτική υπεροχή στον αέρα.



Το νέο επιχειρησιακό δόγμα του αμερικανικού στρατού, υπό την επεξεργασία συντηρητικών δεξαμενών σκέψης, όπως το Rand Corporation, θα αποκτήσει σύντομα και «γερές» θεωρητικές βάσεις, αγκαλιάζοντας, πέραν των παραγκουπόλεων του Τρίτου Κόσμου και τις γειτονιές των μεγαπόλεων του Πρώτου Κόσμου. Σ’ αυτή την περίπτωση, ωστόσο, δεν γίνεται λόγος για «δράση ανταρτών» αλλά για "τρομοκρατικό ασύμμετρο πλήγμα".


"Η σύγχρονη πολεοδομική θεωρία […] κρατά σιγή ιχθύος για τη στρατιωτικοποίηση της ζωής στην πόλη, που είναι ζοφερά κραυγαλέα στο επίπεδο των δρόμων […] Ζούμε σε “πόλεις-φρούρια” που έχουν κατατμηθεί βάναυσα σε “περιχαρακωμένες κυψελίδες” μιας ευημερούσας κοινωνίας και “θέατρα τρόμου” όπου η αστυνομία βρίσκεται σε πόλεμο με τους εγκληματοποιημένους φτωχούς […] Σε πόλεις όπως το Λος Άντζελες, στη χειρότερη εκδοχή του μεταμοντερνισμού, παρατηρεί κανείς μια άνευ προηγουμένου τάση να συγχωνευθούν ο πολεοδομικός σχεδιασμός, η αρχιτεκτονική και ο αστυνομικός μηχανισμός σε μία και μοναδική ενιαία επιχείρηση ασφαλείας".



Mike Davis, Πέρα από το Blade Runner, εκδ. Futura, σελ. 104-5



Λίγη σημασία έχει ο πολιτικά ορθός τρόπος με το οποίο θέτουν, ή μάλλον δεν θέτουν, τα ζητήματα οι στρατιωτικοί ειδικοί. Οι "ασύμμετρες απειλές" κατά των μεγάλων πόλεων της Δύσης είναι σαφές ότι δεν αφορά μόνο το ενδεχόμενο τρομοκρατικού πλήγματος αλλά και τον έλεγχο των πόλεων σε περίπτωση κάποιας γενικευμένης εξέγερσης των κατοίκων τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, άλλωστε, ότι στις αρχές του περασμένου φθινοπώρου, όταν και άρχιζε η κλιμάκωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, μία επίλεκτη ταξιαρχία του αμερικανικού πεζικού, "ψημένη" στις μάχες της Βαγδάτης, μετεγκαταστάθηκε σε αμερικανικό έδαφος για το ενδεχόμενο να παράσχει βοήθεια στις δυνάμεις αποκατάστασης της τάξης. Και δεδομένης της εξαγγελίας του νυν προέδρου Μπ. Ομπάμα, για σταδιακή αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, πολύ σύντομα αρκετές στρατιωτικές μονάδες των ΗΠΑ, εμπειροπόλεμες σε αστικό περιβάλλον, θα στρατοπεδεύουν κοντά στις αμερικανικές πόλεις.



Καθώς η παγκόσμια οικονομική κρίση βρίσκεται ακόμη στις απαρχές της, δεν είναι καθόλου περίεργο που πολιτικοί και δημοσιογράφοι, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, κάνουν συχνά πυκνά λόγο για την πιθανότητα ταραχών στις πόλεις του κόσμου. Εξάλλου, τόσο το Λος Άντζελες το 1993, όσο και τα γαλλικά προάστια το φθινόπωρο του 2005, αλλά, κυρίως, ο Δεκέμβρης του 2008 στην Ελλάδα, δεν αποτελούν και τόσο μακρινά παραδείγματα. Αν και σπανίως γίνεται λόγος για τις «χαμηλής έντασης εξεγέρσεις» που κατά καιρούς ξεσπούν στις μεγαπόλεις του Τρίτου Κόσμου, όπως οι ταραχές προ διετίας για τις τιμές των τροφίμων. Αν και αυτές οι εξεγέρσεις είναι το λιγότερο…



"Οι κάτοικοι των φτωχογειτονιών/παραγκουπόλεων αποτελούν ένα συγκλονιστικό 78,2 τοις εκατό του αστικού πληθυσμού των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών, και το ένα τρίτο του παγκόσμιου αστικού πληθυσμού[…] Τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς τους κατοίκους είναι μικρότεροι των 20 ετών."



Mike Davis, Planet of Slums – Sinister Paradise



Αυτό που σήμερα αποκαλούμε Τρίτο Κόσμο εμφανίστηκε στον πλανήτη την εποχή του ιμπεριαλισμού της ύστερης βικτωριανής περιόδου (1870-1900). Η εξαθλίωση, που προκάλεσε η βίαιη ανατροπή των παραδοσιακών τρόπων οργάνωσης των τοπικών κοινωνιών και οικονομιών, είχε ως αποτέλεσμα την εκπτώχευση μεγάλου μέρους των αγροτικών πληθυσμών, κάτι που οδήγησε, στο πρώτο ήμισυ του 20ου αιώνα, στην εμφάνιση πάμπολλων εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων που, αντίθετα με τις προβλέψεις της κλασικής μαρξικής θεωρίας, είχαν ως βάση τους την ύπαιθρο.



Στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα, και κυρίως την τελευταία τριακονταετία του νεοφιλελεύθερου διεθνοποιημένου ιμπεριαλισμού (είναι χαρακτηριστικό ότι το επίπεδο φτώχειας στη Νιγηρία, που εφήρμοσε κατά γράμμα τα «δομικά προγράμματα» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ανέβηκε από το 28% το 1980, στο 66% το 1996!), η εξαθλίωση και η εκπτώχευση των ήδη εξαθλιωμένων αγροτικών πληθυσμών, που είχε ξεκινήσει τον 19ο αιώνα, ολοκληρώθηκε. Μη έχοντας πια καμία δυνατότητα επιβίωσης στην ύπαιθρο, άρχισαν να συρρέουν κατά εκατομμύρια [οι κάτοικοι των πόλεων στον πλανήτη αυξάνονται κατά 60 εκ. κάθε χρόνο] στις πόλεις του πλανήτη, επιβιώνοντας με όποιον τρόπο μπορούν, σε άθλιες συνθήκες.



Το 2003, υπολογιζόταν ότι από τα 8 δισ. κατοίκων του πλανήτη, τα 5 ζούσαν σε πόλεις. Από αυτούς το 1 δισ. αποτελούνταν από ανθρώπους με μια σχετική οικονομική άνεση, που αποτελούν και το βασικό καταναλωτικό κοινό των προϊόντων της παγκόσμιας παραγωγής. 1,5-2 δισ. αποτελούσαν τη μητροπολιτική εργατική δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ 2 με3 δισ. άνθρωποι (εκ των οποίων τα 2 τουλάχιστον ζούσαν σε παραγκουπόλεις) αποτελούσαν το ανεπίσημο/γκρίζο προλεταριάτο που υπάρχει έξω από τις επίσημες μορφές παραγωγής, και δεν έχει την παραμικρή ελπίδα, ή πιθανότητα, να ενταχθεί σ’ αυτές.



Αποτελούν άραγε αυτοί, οι εκτός επίσημης οικονομίας, άνθρωποι το «νέο επαναστατικό υποκείμενο» του 21ου αιώνα; Αμφίβολο – έως απίθανο. Εξάλλου είναι χαρακτηριστικό ότι τα πιο ανήσυχα στρώματα των φτωχογειτονιών του πλανήτη εντάσσονται, κατά εκατομμύρια, στα δίκτυα αλληλοβοήθειας/εκπαίδευσης /πνευματικής υποστήριξης του Ισλάμ (Βόρεια Αφρική και Ασία) και της Εκκλησίας των Πεντηκοστιανών (Λατινική Αμερική και υποσαχάρια Αφρική).



Κι αν σ’ αυτό το ήδη εκρηκτικό μείγμα προσθέσουμε και τους νεόπτωχους των μεγαπόλεων της Δύσης, καθώς και τους τριτοκοσμικούς μετανάστες που εγκαθίστανται σ’ αυτές, τότε ένα είναι σίγουρο: οι εξεγέρσεις/ταραχές στις μεγαπόλεις του κόσμου θα γίνουν καθημερινό φαινόμενο, η εγκληματικότητα θα αυξάνεται διαρκώς, οι υπεύθυνοι θα νίπτουν τας χείρας των αυξάνοντας τα αστυνομικά –και αναποτελεσματικά- μέτρα καταστολής…



Προετοιμαζόμενοι για το χειρότερο ας περιμένουμε το χείριστο…



υγ: στην εγχώρια βιβλιογραφία, στην θεματική ενότητα που αφορά την πολεοδομία,την αρχιτεκτονική και την κατανομή του γεωγραφικού χώρου σε συνάρτηση με την κατανομή του πληθυσμού σ' αυτόν, μπορείτε να βρείτε πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία πάνω στο θέμα που η συλλογιστική του οποίου διαρκώς αναπτύσσεται με την ταυτόχρονη ανάπτυξη νέων τεχνικών αντιμετώπισης των εξελίξεων στο πεδίο της μάχης, οι οποίες διαμορφώνονται ως "ασύμμετρες απειλές" στο αστικό περιβάλλον.



Ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με τις λεγόμενες "μεγαπόλεις" μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή με τίτλο (Οι "μεγα-πόλεις" της Κίνας προδιαγράφουν το μέλλον) στον σύνδεσμο:

Ο λευκός τρόμος των Σοβιετικών: Simo Häyhä





Ο Σίμο Χέιχε ή Simo Häyhä στα φινλανδικά γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 1905 (κάποιοι κάνουν λόγο και για το 1906) και απεβίωσε σε ηλικία 96-97 (!) ετών την 1η Απριλίου του 2002. Δίκαια αποκαλούταν απ’ τους Σοβιετικούς “Λευκός Θάνατος”, ένας όρος γνωστότερος στα ρωσικά “Белая смерть”, στα φινλανδικά “valkoinen kuolema” και στα σουηδικά “den vita döden”. Ο Simo Häyhä ήταν Φινλανδός ελεύθερος σκοπευτής και ήρωας του ρωσοφινλανδικού πολέμου των ετών 1939-1940, ο οποίος έμεινε γνωστός στην ιστορία ως Χειμερινός Πόλεμος ή Winter War. Ο Simo Häyhä χρησιμοποιούσε ένα απλό τυφέκιο χωρίς ειδική σκοπευτική διόπτρα και είχε το μεγαλύτερο βεβαιωμένο αριθμό επιτυχημένων βολών ως ελεύθερος σκοπευτής από όλους τους σκοπευτές όλων των κύριων πολέμων.

Γεννήθηκε στο Ραουτγιέρβι (Rautjärvi), μια πόλη κοντά στα ρωσο-φινλανδικά σύνορα και ξεκίνησε την στρατιωτική του καριέρα το 1925. Προτού στρατευτεί υποχρεωτικά για την εκπλήρωση της θητείας του σε τάγμα δικυκλιστών (ποδηλάτων), ήταν αγρότης και κυνηγός (όπως και ο πατέρας του) και βάσει όλων των στοιχείων ζούσε μια ήσυχη “βαρετή ζωή”, ενώ αναφέρεται ότι το αγρόκτημά του ήταν γεμάτο από τρόπαια αποκτηθέντα εξαιτίας της σκοπευτικής του δεινότητας.


Σε ηλικία 17 ετών προσχώρησε στην εθελοντική οργάνωση εθνικής άμυνας "Suojeluskunta", η οποία θεωρούταν εθνικιστική. Κατά τον Χειμερινό Πόλεμο (1939–1940) μεταξύ Φινλανδίας και Σοβιετικής Ενώσεως, οπόταν οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στην Φινλανδία, εκείνος αποφάσισε ότι ήθελε να πολεμήσει για την πατρίδα του. Τότε ξεκίνησε ουσιαστικά την σταδιοδρομία του ως ελεύθερος σκοπευτής μαχόμενος με λύσσα και αυτοθυσία τον Κόκκινο Στρατό. Ο Simo Häyhä ήταν γνωστός με το προσωνύμιο "Simuna".


Έδρασε σε πολικές θερμοκρασίες, συγκεκριμένα σε θερμοκρασίες της τάξης -20 και -40 βαθμών της κλίμακας Κελσίου φορώντας την χαρακτηριστική ολόλευκη στολή παραλλαγής του, σκοτώνοντας επιβεβαιωμένα 505 Σοβιετικούς στρατιώτες, καθώς και άλλους 542 αν προστεθούν και οι μη επιβεβαιωμένοι θάνατοι. Σύμφωνα με την ανεπίσημη καθημερινή καταγραφή της δράσης των σκοπευτών στο πεδίο της Μάχης της Κόλλαα (7 Δεκεμβρίου του 1939 ως τη λήξη του πολέμου, 13 Μαρτίου του 1940) τα θύματά του ήταν 800 (βλέπε το ντοκιμαντέρ “Fire and Ice: The Winter War of Finland and Russia”). Εκτός από τις επιτυχίες του ως ελεύθερος σκοπευτής, χρεώνεται και 200 περίπου επιβεβαιωμένους θανάτους χρησιμοποιώντας υποπολυβόλο Suomi KP/-31, ανεβάζοντας έτσι τα συνολικά επιβεβαιωμένα θύματά του σε 705. Όλα αυτά επιτεύχθηκαν σε λιγότερο από εκατό ημέρες.

Η ονομασία της μάχης της Κόλλαα προήλθε από την τοποθεσία κατά μήκος του 76 χιλιομέτρων ποταμού Kollaa διεξαγόταν η μάχη Φινλανδών και Σοβιετικών. Από τον ποταμό που βρίσκεται στην Δημοκρατία της Καρελίας, ένα ομόσπονδο κράτος-διοικητική υποδιαίρεση στα βορειοδυτικά της Ρωσίας που συνορεύει με την Φινλανδία. Σήμερα κυρίαρχη εθνότητα σ’ αυτό είναι οι Ρώσοι (76,6%) και ακολουθούν τα φιννικά φύλα (~12%, κυρίως Καρέλιοι) και οι Λευκορώσοι (5,3%) με βάση τα στοιχεία που παραθέτει η Wikipedia. Εξαιτίας της σφοδρότητας των συγκρούσεων, τις περισσότερες φορές ολέθριες για τους Σοβιετικούς, υπάρχει η προσφιλής φινλανδική λαϊκή έκφραση “ο ποταμός Kollaa έχει χώρο”, υπαινισσόμενοι την συντριβή των Σοβιετικών δυνάμεων στην τοποθεσία αυτή. Οι Σοβιετικοί κυριεύονταν από τρόμο στο άκουσμα και μόνο ότι ο “Λευκός Θάνατος” βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής. Οι Σοβιετικοί είχαν οργανώσει ειδικές επιχειρήσεις, ώστε να καταφέρουν να εξοντώσουν τον θανάσιμο κυνηγό τους. Έστελναν εκτελεστικά αποσπάσματα προς αναζήτησή του, ωστόσο ουδείς εξ αυτών γλίτωνε απ’ τα πυρά του. Ολόκληρα τμήματα εκτέλεσης ελεύθερων σκοπευτών ξεκληρίστηκαν στον πάγο. Οι Σοβιετικοί προχώρησαν σε αλλεπάλληλους βομβαρδισμούς, ώστε να τον εξοντώσουν. Μάταια. Αν κατά τη διάρκεια αυτών γνώριζαν στο περίπου την τοποθεσία του, ωστόσο δεν κατάφεραν να τον λαβώσουν θανάσιμα.

Στις 6 Μαρτίου του 1940, όλως συμπτωματικώς κάποιος μπάσταρδος Σοβιετικός στάθηκε τυχερός, τραυματίζοντάς τον. Όταν κάποιοι στρατιώτες-συμπατριώτες του Simo Häyhä τον βρήκαν να κείτεται χτυπημένος από πυρά διασποράς (μάλλον πυροβολικού), παρουσίαζε μια τρομακτική εικόνα. Σχεδόν το μισό του κεφάλι, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες που διασώζονται μέχρι σήμερα, είχε κομματιαστεί, για την ακρίβεια έλειπε. Επί μια εβδομάδα βασανιζόταν από το ισχυρό σοκ που υπέστη (η κατάσταση αυτή αναφέρεται ως “shot in the face syndrome”). Στις 13 Μαρτίου του 1940 ανέκτησε τις αισθήσεις του, την ίδια ακριβώς ημέρα που ο ρωσοφινλανδικός πόλεμος έληξε.





Ο Simo Häyhä χρησιμοποιούσε μια φινλανδική παραλλαγή σοβιετικού τυφεκίου, το Μ/28, του αξιόπιστου σοβιετικού τυφεκίου Mosin-Nagant, το οποίο είναι γνωστό ως Pystykorva. Προτιμούσε να χρησιμοποιεί μεταλλικό σκόπευτρο και όχι τηλεσκοπικό, έτσι ώστε να δίνει μικρότερο στόχο στον αντίπαλο, διότι με τηλεσκοπικό σκόπευτρο ο ελεύθερος σκοπευτής πρέπει να σηκώνει το κεφάλι περισσότερο κατά την σκόπευση και παρατήρηση. Με τον τρόπο αυτό περιόριζε την πιθανότητα αντανάκλασης από το τηλεσκοπικό σκόπευτρο, που ενδεχομένως να πρόδιδε την θέση του. Μια ακόμα τακτική του Simo Häyhä ήταν να συμπιέζει το χιόνι μπροστά από το όπλο, κάνοντάς το συμπαγές, ώστε κατά τη διάρκεια της βολής και το κλώτσημα του όπλου να μην εκτοξεύεται και προδίδει τη θέση του, καθώς επίσης καθ’ όλη την διάρκεια αναμονής και ενέδρευσης είχε στο στόμα του χιόνι, ώστε η ανάσα του να μην εξαχνώνεται στον παγωμένο αέρα και γίνεται εμφανής σε περίπτωση που η περιοχή εποπτευόταν από κυάλια των αντιπάλων.



Μετέπειτα ο Simo Häyhä προήχθη από το βαθμό του δεκανέα στο βαθμό του ανθυπολοχαγού από τον στρατάρχη Καρλ Γκούσταφ Έμιλ Μάνερχαϊμ. Κανένας άλλος στρατιώτης στην ιστορία του Φινλανδικού στρατού δεν προήχθη τόσο γρήγορα όσο ο Simo Häyhä. Ο Simo Häyhä χρειάστηκε πολλά χρόνια για να ανανήψει από τα βαριά τραύματα που υπέστη. Το θραύσμα που δέχτηκε του είχε σπάσει το σαγόνι και είχε διαλύσει το αριστερό του μάγουλο. Τελικώς επανήλθε και έγινε επιτυχημένος κυνηγός ταράνδων και εκτροφέας σκύλων μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όσοι πολέμησαν στην μάχη της Κόλλαα τιμήθηκαν με το μετάλλιο του σταυρού της Κόλλαα. Ο Simo Häyhä τιμήθηκε με τον ασημένιο σταυρό νούμερο τέσσερα.

Το 1998, ερωτηθείς πώς είχε τόσο επιτυχημένες βολές, ο Simo Häyhä απάντησε απλώς ότι ήταν θέμα εξάσκησης και μόνο. Σε ερώτηση της εφημερίδος Helsingin Sanomat, αν έχει μετανιώσει για τον χαμό τόσων ανθρώπων από το χέρι του, εκείνος απάντησε: “Έκανα ό,τι μου είπαν όσο καλύτερα μπορούσα”. Τα τελευταία του χρόνια τα πέρασε σε ένα μικρό χωριό, το Ρουοκολάχτι, χωριό στη νοτιοανατολική Φινλανδία κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία. Ο Simo Häyhä πέρασε τις τελευταίες του στιγμές σε έναν οίκο ευγηρίας για τους βετεράνους πολέμου στην πόλη Hamina.

Ο Erkki Palolampi έχει συγγράψει το βιβλίο-βιογραφία της ζωής του Simo Häyhä με τίτλο “Kollaa kestää” (1940). Ο Petteri Sarjanen αποπειράθηκε να πάρει συνέντευξη από τον θρύλο ελεύθερο σκοπευτή, ωστόσο λόγω γήρατος δεν κατέστη αυτό δυνατό και αρκέστηκε στο να συγγράψει την βιογραφία του με τίτλο “Valkoinen kuolema”.

Ο Simo Häyhä υπήρξε ένας φιλήσυχος άνθρωπος, όντας συγχρόνως κι ένας αγνός Φινλανδός πατριώτης ή εθνικιστής. Ενώπιον του σοβιετικού κινδύνου που απειλούσε την πατρίδα του, εγκατέλειψε την “βαρετή ζωή” του. Χίμηξε στο πεδίο της μάχης, εκεί όπου όλα κρίνονται και τίποτα δεν μένει κρυφό. Παρεκτός του μη ορατού “λευκού θανάτου”…






Μολονότι, οι Σοβιετικοί κέρδισαν μονάχα 22.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα φινλανδικού εδάφους, τελικώς ήταν αυτοί που έχασαν τον πόλεμο, έχοντας μάλιστα τρομακτικές απώλειες. Ένας Ρώσος στρατηγός ανέφερε κυνικά ότι η αποκτηθείσα γη ήταν αρκετή, ώστε να χωρέσει τους νεκρούς του σοβιετικού στρατού.

Οι Φινλανδοί είχαν κερδίσει τη συμπάθεια πολλών λαών στον πόλεμο εναντίον των Σοβιετικών. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να τους συνδράμουν εθελοντές από χώρες όπως: Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Αμερική, Ουγγαρία, Εσθονία και άλλες. Εκατοντάδες ανταποκριτές απ’ όλο τον κόσμο βρέθηκαν στην εμπόλεμη ζώνη, ώστε να καταγράψουν “την μάχη που έδινε ένας τόσο μικρός λαός εναντίον ενός τόσο μεγάλου έθνους.”

Σημαντικές πληροφορίες για τον Χειμερινό Πόλεμο και τις μάχες μεταξύ Φινλανδών και Σοβιετικών περιέχονται στον ιστότοπο: www.winterwar.com

Το ντοκιμαντέρ “Fire and Ice: The Winter War of Finland and Russia” μπορείτε να το παρακολουθήσετε ζωντανά εδώ:


Ένα εκπληκτικό video που αναπαριστά σκηνές από τον τρόπο δράσης του Simo Häyhä σε Illustrated μορφή μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:


Μια παραπλήσια περίπτωση δεινού sniper είναι και αυτή του Vasily Grigoryevich Zaytsev. Ο Zaytsev ήταν Σοβιετικός ελεύθερος σκοπευτής που χρησιμοποίησε το ίδιο όπλο Mosin–Nagant, παραλλαγή του οποίου χρησιμοποιούσε και ο Simo Häyhä.

Περισσότερα εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Vasily_Zaytsev



Αφιερώνουμε σ’ όλους τους ριζοσπάστες εθνικιστές το κομμάτι των Bathory “Baptised in fire and ice”.



Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΦΡΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΣΚΟΥΠΙΔΟΝΤΕΝΕΚΕ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΞΕΝΟΚΙΝΗΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΣΚΥΛΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ

     ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Otto Skorzeny Ο πιο επικίνδυνος άνδρας στην Ευρώπη κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

  
      Otto Skorzeny

 Ελάχιστες προσωπικότητες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κέρδισαν τόσο μεγάλη φήμη και θαυμασμό από φίλους και εχθρούς, όσο ο συνταγματάρχης των SS Όττο Σκορτσένυ, καθότι ο ίδιος είχε διακριθεί για το θάρρος του, όντας πιστός πολιτικός στρατιώτης στην υπηρεσία του Αδόλφου Χίτλερ! Ο Όττο Σκορτσένυ γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου του 1908 στην Βιέννη της Αυστρίας. Θεωρείται ο πατέρας των Γερμανών καταδρομέων. Ένας άνθρωπος ατρόμητος, με εξαίρετες προσωπικές ικανότητες, θάρρος και τόλμη απαράμιλλα και αταλάντευτη πίστη στα ιδανικά του, πέτυχε να δημιουργήσει τον δικό του θρύλο, τόσο στα πεδία των μαχών όσο και -κυρίως- με τις επιχειρήσεις ανορθόδοξου πολέμου, των οποίων υπήρξε πρωτοπόρος και οι οποίες είναι γνωστές στον ελλαδικό χώρο εξαιτίας των εξαιρετικών εκδόσεων που κυκλοφορούν στα ελληνικά.



Πρόκειται για τις εξιστορήσεις του ιδίου από τις εκδόσεις Eurobooks με τίτλο “Οι καταδρομικές μου επιχειρήσεις”, όσο και για άλλες εξαιρετικές μονογραφίες, όπως είναι αυτή του Πάνου Γιαννάκαινα με τίτλο “Ο Καταδρομέας-Φάντασμα των Ναζί”. Πολλές πληροφορίες για τη δράση αυτού του γενναίου ανδρός, μπορείτε επίσης να βρείτε στο πολύ καλό βιβλίο του ιστορικού συγγραφέα Ιάκωβου Χονδροματίδη με τίτλο “Επιχείρηση Odessa”.



Ο Όττο Σκορτσένυ σαν νέος μαθητής ήταν γνωστός μονομάχος σε ένα ιδιόμορφο είδος ακαδημαϊκής ξιφομαχίας κατά την οποία φορούσαν γάντια σιδερένια και ειδικές στολές για την αποφυγή τραυματισμών στη διάρκεια της εκπαίδευσης, όντας μέλος των Γερμανικών εθνικών ενώσεων των φοιτητών Burschenschaften που εμπνέονταν από τις φιλελεύθερες και τις εθνικιστικές ιδέες και είχαν ιδρυθεί στις αρχές του 19ου αιώνα. Σε μια από τις συνολικά 15 αναμετρήσεις στις οποίες συμμετείχε, στην δέκατη συγκεκριμένα, δέχτηκε χτύπημα από το ξίφος του αντιπάλου του, από το οποίο του έμεινε ένα μόνιμο σημάδι, η χαρακτηριστική ουλή που είχε στο μάγουλο. Η μυητική αυτή διαδικασία, να σημειωθεί, ήτο ένα χαρακτηριστικό των προερχόμενων από τα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας, τόσο Αυστριακών όσο και Γερμανών, οι οποίοι ξιφομαχούσαν, ώστε να υπερασπιστούν την τιμή τους και ν’ αποδείξουν την αξία τους.

Ο Όττο Σκορτσένυ ενετάχθη στο Ναζιστικό κόμμα της Αυστρίας το 1930, ενώ ήτο θερμός υποστηρικτής της ιδέας περί ομοσπονδίας της Αυστρίας με την Γερμανία.


Ο ψηλός αυτός άνδρας (1.92μ) έγινε προσωπικός σωματοφύλακας του Αδόλφου Χίτλερ στην 1st SS Panzer Division Leibstandarte SS Adolf Hitler. Μετά το λεγόμενο Anschluss (προφέρεται Άνσλους), δηλαδή την προσάρτηση της Αυστρίας το 1938 από το Γερμανικό Ράιχ, ο Όττο Σκορτσένυ τέθηκε υπό τις διαταγές του δόκτορος Έρνστ Καλτενμπρούννερ, ενός Αυστριακού πολιτικού, ο οποίος ανέλαβε την ηγεσία των SS στην Αυστρία. Αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1940, ο Όττο Σκορτσένυ κατετάγη στον γερμανικό στρατό ως αξιωματικός του πυροβολικού, ενώ κατά τη διάρκεια της περίφημης επίθεσης στο δυτικό μέτωπο (Κάτω χώρες) υπηρέτησε στα SS και επιχείρησε στην Ολλανδία και στην Γαλλία. Προήχθη στο βαθμό του υπολοχαγού και απεσπάσθη στην Γιουγκοσλαβία στο πλαίσιο της εκστρατείας των Βαλκανίων. Στις 29 Ιουλίου του 1943, ο Αδόλφος Χίτλερ συναντήθηκε με τον Όττο Σκορτσένυ, έχοντας ως κύριο θέμα συζήτησής τους την δυνατότητα απελευθέρωσης του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος ήτο φυλακισμένος στα Αβρούζια Όρη της κεντρικής Ιταλίας.


Ο Σκορτσένυ αποδέχτηκε την πρόκληση και στις 13 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους, ηγήθηκε ενός εκστρατευτικού σμήνους αλεξιπτωτιστών, υποχρεωμένοι να πραγματοποιήσουν μια ιδιαίτερα επικίνδυνη προσγείωση κοντά στο μέρος όπου ήτο έγκλειστος ο Μουσολίνι, ώστε να τον απελευθερώσουν, όπερ και εγένετο. Για αυτή του την ηρωική πράξη, τιμήθηκε με τον Σταυρό των Ιπποτών με Φύλλα Δρυός. Τον Νοέμβριο του 1943, ο Josip Broz (Tito) ήτο σε θέση να εγκαθιδρύσει κυβέρνηση στην Βοσνία. Τον Φεβρουάριο του 1944, ο Αδόλφος Χίτλερ διέταξε τον Όττο Σκορτσένυ να δολοφονήσει τον Τίτο. Ο παρτιζάνος ηγέτης στάθηκε τυχερός εκείνη τη φορά καθώς κατάφερε να ξεφύγει. Επόμενη αποστολή για τον Όττο Σκορτσένυ ήτο να ηγηθεί σώματος 2.000 αγγλόφωνων Γερμανών, οι οποίοι ήσαν μεταμφιεσμένοι ως Αμερικάνοι στρατιώτες, στο πλαίσιο δολιοφθορών στα μετόπισθεν των δυνάμεων του Άξονος στην Γαλλία.


Οι ικανότητες του Σκορτσένυ αποδείχθηκαν και πάλι όταν στάλθηκε στην Βουδαπέστη για να απαγάγει και ως εκ τούτου να σταματήσει τον Ούγγρο αντιβασιλέα ναύαρχο Μίκλος Χόρτυ από την υπογραφή μιας ειρήνης με τον Στάλιν τον Οκτώβριο του 1944, αφού κατ’ αυτό τον τρόπο θα παρέδιδε την χώρα στον Κόκκινο Στρατό. Μερικούς μήνες αργότερα πήρε έναν κρίσιμο ρόλο στις Αρδέννες. Σε ένα παράτολμο σχέδιο ο Σκορτσένυ και οι άνδρες του μεταμφιέστηκαν σε Αμερικάνους και με αιχμαλωτισμένα άρματα Σέρμαν επιτέθηκαν σε μια ταξιαρχία. Οι συλληφθέντες συνάδελφοί του διέδωσαν μια ψεύτικη φήμη ότι προγραμμάτιζε να δολοφονήσει τον Αϊζενχάουερ, ο οποίος αναγκάστηκε να περιοριστεί στην έδρα του για εβδομάδες. Ο Όττο Σκορτσένυ κατόρθωσε να δραπετεύσει από το στρατόπεδο του Darmstadt τον Ιούλιο του 1948. Αμέσως μετά δημιούργησε μια υπόγεια οργάνωση με το όνομα "Die Spinne", η οποία βοήθησε περισσότερα από 500 μέλη των SS να διαφύγουν στο εξωτερικό. Έζησε αρκετά χρόνια στην Ισπανία του Franco και εργάστηκε ως σύμβουλος τόσο του Peron όσο και του Αιγυπτίου Nasser.




Ο Όττο Σκορτσένυ συνελήφθη από τους Αμερικάνους στις 15 Μαΐου του 1945. Κατηγορήθηκε για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου, ωστόσο αθωώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1947. Ο ίδιος παραδόθηκε στις γερμανικές αρχές. Παρά ταύτα, κατόρθωσε να δραπετεύσει από την αιχμαλωσία τον Ιούλιο του 1948. Έπειτα, πήγε να ζήσει στην Ισπανία, όπου θα απολάμβανε της προστασίας του στρατηγού Φρανσίσκο Φράνκο. Ο επικίνδυνος Όττο Σκορτσένυ πέθανε στη Μαδρίτη στις 5 Ιούλη 1975. Θα τον τιμούμε για πάντα ως έναν γενναίο Ευρωπαίο που αγκάλιασε τον θάνατο πολλές φορές, προκειμένου να κατακτήσει την ελευθερία για λογαριασμό όλων των Λευκών Ευρωπαίων και όχι μόνο!

                                                                            A.M.E.

                                               TOMEΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

                             ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ OTTO SKORZENY KATEBAINEI EΔΩ

                      http://www.anonymz.com/?https://cdn.anonfiles.com/1379852592873.pdf


 

ΘΕΛΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ, ΜΑ ΤΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΙΣΟΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΙ

Δάφνη




Η πρωτότυπη μη παραφρασμένη έκφραση ξεγυμνώνει όλους όσοι επαίρονται ότι είναι τάχα έξυπνοι, καπάτσοι και κουτοπόνηροι, ωστόσο άθελά τους ή εξαιτίας της βλακείας τους, ξεσκεπάζουν από μόνοι τους, άθελα τους, τις μπαγαποντιές που έχουν κάνει. Αυτή είναι η φύση της αριστεράς. Συνώνυμη του εγκλήματος και της εθνικής προδοσίας. Είναι η ξενοκίνητη παράταξη του εθνικού διχασμού, της διασποράς του μίσους απέναντι σε κάθε τι ελληνικό ή εθνικό.

Είναι η παράταξη που μονίμως εποφθαλμιά στην εγκαθίδρυση του άνομου βασιλείου της δικτατορίας του προλεταριάτου, διά του μυθεύματος του υπαρκτού σοσιαλισμού σε κάθε πατρίδα. Είναι η παράταξη που σφυρίζει αδιάφορα στα εγκλήματα σε βάρος των Ελλήνων, είναι η παράταξη της κατάχρησης και της ασυδοσίας. Είναι η παράταξη που οδηγεί από επιτηδειότητα τον λαό στην εξαθλίωση, ώστε να αδράξει τα πολιτικά οφέλη που προκύπτουν, τις ελευθερίες του οποίου υποκριτικά υπερασπίζεται στα λόγια, αλλά ποτέ με φωτεινά έργα.


Όπως οι εβραϊκής καταγωγής προκάτοχοί τους στη Σοβιετική Ένωση, οδήγησαν τον λαό στην πείνα, ώστε να του παρουσιαστούν οι ίδιοι μετέπειτα ως οι μπολσεβίκοι απελευθερωτές του, καταπώς το ίδιο πράττουν και οι ιδεολογικοί απόγονοί τους στον παρόντα χρόνο στην Ελλάδα. Το προκάλυμμα της δολιότητας είναι η κοινωνική πολιτική εν ονόματι της ισότητας προς τα κάτω και του θεωρητικού ανθρωπισμού που έχουν για σημαία τους. Οι επικαλούμενοι τα κονσερβοκούτια και τις πηγάδες, οι θιασώτες του παιδομαζώματος, οι συμμορίτες, αυτοί οι τρισάθλιοι άθεοι υλιστές, προτάσσουν μια επίπλαστη κοινωνικότητα, απολύτως ανεφάρμοστη από τους επιτήδειους πάτρωνες της λαϊκής θέλησης. Διότι, τέτοιοι ήσαν πάντοτε και τέτοιοι παραμένουν και ποτέ τους δεν θα αλλάξουν, όσες μάσκες κι αν χρησιμοποιήσουν. Ο καιρός που δρούσαν ασύδοτοι, παραπλανώντας τον λαό μας, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Είναι καιρός να νιώσουν καλά στο πετσί τους ότι το διαρκές έγκλημα σε βάρος των Ελλήνων δεν θα συγχωρείται για κανένα λόγο. Μια νέα αυγή ξημερώνει για την Ελλάδα, το Έθνος και τον Πολιτισμό μας…

ΥΓ: Η ανθελληνική ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α του κ. Πέτρου Κωνσταντίνου δεν χάνει ευκαιρία για ευκαιρία, ώστε να εκδηλώνει το ανθελληνικό μίσος της. Από τον εμπρησμό της Μαρφίν έως το πρόσφατο λιντσάρισμα αστυνομικού στη Δάφνη. Ο επικεφαλής της, όσο και τα αόρατα μέλη της, όντες γνήσιοι παρακρατικοί προβοκάτορες θα συνεχίσουν να δρουν ανενόχλητοι. Όσον αφορά την παρακρατική ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, συνιστούμε στον υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ, να μην την θέσει εκτός νόμου, διότι ήταν πάντοτε εκτός νόμου.

A.M.E.

Σύντροφοι και συντρόφισσες

Εθνικοσοσιαλιστική Ολική Αντίσταση: Δράση και φωτογραφίες του Ελληνικής καταγωγής RUDOLF HESS

Πετράλωνα






Δόξα Και τιμή στον Περίανδρο (Α.Μ.Ε.)